«خوزه نگرون والرا» (José Negrón Valera) نویسنده خبرگزاری روسی اسپوتنیک در گزارش خود نوشت: کمتر از 24 ساعت بعد از سخنرانی مادورو در مجمع عمومی سازمان ملل، واشنگتن تصمیم گرفت که اقدامات شیطانی خود را مجددا علیه ونزوئلا، این کشور آمریکای جنوبی، از سر بگیرد.
مرحله اول: مقدمه جنگ در ونزوئلا
بعد از اینکه مادورو در این مجمع از اعزام نیروهای نظامی خود به مرز کشورش با کلمبیا خبر داد، فرمانده کل نیروهای مسلح کلمبیا نیز با صدور بیانیه ای خواستار مستقر شدن فوری نیروهای نظامی کشورش در مرزهای مشترک با همسایه اش ونزوئلا شد. هدف از این اقدام دولت کلمبیا، افزایش ظرفیت عملیاتی نیروهای نظامی کلمبیا عنوان شده است.
در این راستا، اظهارات فرمانده کل نیروهای مسلح کلمبیا از طریق رادیو «کاراکول» (Caracol) این کشور پخش شد ولی این بخش از صحبت‌های او منتشر نشد زیرا وی دستور داده بود تا نیروهای مسلح کلمبیا تمامی نیروهای ونزوئلایی را که به مرز کلمبیا اعزام شده اند، سرکوب کنند. به این ترتیب، به نظر نمی‌رسد که این اقدام ارمغان خوبی به همراه داشته باشد.
در موازات این اقدام دولت کلمبیا و با هماهنگی بسیار مشکوک شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، این شورا با تصویب قطعنامه‌ای از ونزوئلا می‌خواهد که «اجازه ورود کمک‌های بشردوستانه را به این کشور آمریکای جنوبی دهد».
هر دو اقدام مطرح شده پیش از سخنان «مایک پنس» (Mike Pence) معاون رئیس جمهور آمریکا بود. «مایک پنس» کسی است که به مادورو در زمینه اعزام نیروهای نظامی ونزوئلایی به مرزهای مشترک با کلمبیا هشدار داده بود و وی این اقدام مادورو را به عنوان «تلاش مادورو برای ترساندن (دیگران)» توصیف کرد.
به این ترتیب، «مایک پنس» رزمایش قانونی و دفاعی ونزوئلا را به بهانهای برای افزایش سطح تهدیدات علیه کلمبیا و تحت فشار گذاشتن مقامات کلمبیایی برای کشاندن آنها به سوی جنگ با ونزوئلا تبدیل کرد.
واقعیت ترس اصلی آمریکا از اجرای عملیات استراتژی نظامی ونزوئلا به دستور مادورو، این است که این کشور آمریکای جنوبی با جنایات بین‌المللی مبارزه می کند و همچنین این امر منجر به انسجام دولت ونزوئلا با متحدان جهانی خود می شود، همانطور که ونزوئلا روابطش را با کشور چین افزایش داده است. آمریکا انتظار نداشت که دولت ونزوئلا برای جلوگیری از حمله علیه این کشور، به این سرعت اقدامات خود را به مرحله اجرا در آورد.
چند هفته پیش، «رام امانوئل» (Rahm Emanuel ) رئیس وقت کارکنان دفتر «باراک اوباما» رئیس جمهور پیشین آمریکا هشدار داد که ترامپ از یک اقدام نظامی در ونزوئلا به منظور کسب امتیازهای سیاسی در انتخابات داخلی آینده آمریکا استفاده می‌کند.
روز بعد از سخنرانی های ایراد شده در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، رادیو «کاراکول» تائید کرد که «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا با مادورو در نیویورک ملاقات خواهد کرد. درحالی که این خبر بسیار بدی برای منافع سیاستمدارانی همچون «مارکو روبیو» (Marco Rubio) سناتور ایالت فلوریدا آمریکا بوده است.
«نیکلاس مادورو» در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک گفت: «من آماده‌ام با رئیس‌جمهور آمریکا دیدار کنم و درباره اختلافاتمان و مشکلات منطقه به رایزنی بپردازیم.»
این در حالی است که «مارک روبیو» در اظهاراتی مداخله‌جویانه خواستار دخالت نظامی آمریکا در ونزوئلا با هدف ادعایی حل بحران این کشور شده بود. همچنین وی و «آلوارو اوریبه ولز» (Álvaro Uribe Vélez) رئیس جمهوری سابق کلمبیا خواستار تحریم هر گونه روابط میان واشنگتن و کاراکاس شده بودند.
از سوی دیگر، رئیس جمهور ونزوئلا گفته بود که در حال بررسی مشارکت کردن یا حضور نیافتن در نشست مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک است و علت آن را دلایل و نگرانی‌های امنیتی ذکر کرده بود.
نیکولاس مادورو در یک نشست خبری بدون اشاره به این مساله که چه کسی ممکن است او را هدف قرار دهد، اعلام کرده بود: «می‌دانید که برای کشتنم، مرا تحت نظر دارند. می‌خواهم به نیویورک بروم اما باید مراقب امنیت خودم هم باشم.»
مرحله دوم: احتمال درگیری
علی‌رغم عدم وجود مخالفت سیاسی در مناطق داخلی ونزوئلا و ترس از اینکه یک اقدام جنگی به بن بست برسد، آمریکا در چارچوب اجرای اقدامات خود علیه این کشور آمریکای جنوبی تنها با دو موضوعی که کاملا روشن است، روبه‌رو می‌شود که این دو موضوع عبارتند از:
1. لزوم شکستن اتحاد نیروهای مسلح بولیواری زیرا آنها قادر به تضمین حاکمیت کشور هستند.
2. عدم مداخلۀ مستقیم در امور داخلی ونزوئلا و در عوض، از کلمبیا برای دامن زدن به مداخله و خشونت خود علیه این کشور بولیواری استفاده خواهد کرد.
از سوی دیگر، مهم اینست که توجه داشته باشیم که آمریکا می داند که قدرت نظامی کلمبیا همانند ونزوئلا نیست. به این ترتیب، آمریکا برای مداخله در ونزوئلا مجبور است که از ناتو استفاده کند.
بنابراین، در نظر گرفته شده است که اقدامات خاصی با استفاده از نیروهای عملیات ویژه کلمبیا که توسط کماندوهای آمریکایی آموزش دیده‌اند، بطور هماهنگ با گروه‌های شبه نظامی مستقر در مرزهای کلمبیا و ونزوئلا اجراء شود.
(ناگفته نماند که کلمبیا اواخر دوران ریاست جمهوری «خوان مانوئل سانتوس» رییس جمهوری پیشین این کشور به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) پیوست.
در همان زمان بسیاری از کشورهای منطقه این اقدام کلمبیا را عاملی برای بی ثبات شدن منطقه دانستند و اظهار کردند که با پیوستن کلمبیا به ناتو راه برای فشارها و تهدیدات نظامی کشورهای اروپایی و آمریکا بر منطقه آمریکای جنوبی باز می‌شود.
در همان زمان هم مشخص بود با ورود کلمبیا به ناتو پایگاه های نظامی خارجی که در این کشور احداث شده بود، به حضور خود ادامه می‌دهد و از این کشور بولیواری برچیده نمی‌شود.)
با این حال؛ حملات و تجاوزات به ونزوئلا می‌تواند به منظور ایجاد «حالت روانی» برای شکست دادن نیروهای مسلح ونزوئلا و همچنین ایجاد فشار سیاسی بر دولت «نیکلاس مادورو» صورت گیرد.
از سوی دیگر، پنتاگون و «کاسا نارینیو» (Casa de Nariño) مقر ریاست جمهوری کلمبیا از این موضوع آگاه هستند که توسعۀ یک درگیری با ونزوئلا می‌تواند منجر به ایجاد مشکلات زیادی برای کلمبیایی‌ها شود، زیرا هزاران نفر از کلمبیایی‌ها در بیمارستان‌های دولتی ونزوئلا تحت درمان هستند و یا صدها نفر از آنها در دانشگاه های ونزوئلا مشغول به تحصیل هستند و... .
نظریه ای با عنوان «جدایی بیانداز تا پیروز شوی» تفکری آمریکایی است که به عنوان استراتژی جدید آمریکا برای کنترل امور اجتماعی و سیاسی کشور دیگری مطرح می شود.
در اینجا همچنین می توان به تظاهرات خشونت آمیزی که در سال‌های 2014 و 2017 در ونزوئلا رخ داد، اشاره کرد؛ زیرا آمریکایی‌ها براساس همین تفکر خود به دنبال دستیابی به اهداف شان در این کشور بولیواری بودند.
از سوی دیگر، گفته شده است که پنج چالشی که دولت چاویسم ممکن است با آنها روبرو شود، عبارتند از:
1. افزایش تنش بین ونزوئلا و کلمبیا
2. ایجاد جنگ روانی برای تفرقه افکنی در جنبش چاویسم
3. آیا ایده بالکانیزاسیون در مرزها محدود می شود؟
4. بی ثبات کردن متحدان استراتژیک ونزوئلا: همانند پرونده نیکاراگوئه و بولیوی
5. بهبود اقتصادی و مشروعیت سیاسی
در این لحظه، بهترین دفاعی که ونزوئلا می تواند از خود در برابر آرزوهای جنگجویانه واشنگتن و بوگوتا (پایتخت کلمبیا) داشته باشد، استفاده از دکترین نظامی خود است و آنچه مسلم است، در صورت اجرای یک اقدام نظامی علیه کشور ونزوئلا مسیر توسعه و پیشرفت برای روسیه و چین در این کشور آمریکای جنوبی باز می‌شود و این به زیان آمریکاست، چرا که ونزوئلا نیز تمایل به افزایش همکاری‌های خود با روسیه و چین دارد.
مترجم: نگین فلکشاهی
141/120
بیشتر بخوانید:
حمایت آشکار نیکی هیلی از مخالفان برانداز دولت ونزوئلا
تلاش واشنگتن برای تحریک نظامیان ونزوئلا
همراهی شیلی، کلمبیا و مکزیک با آمریکا ضد مادورو/ تحلیل
