«انور الجمعاوی» استاد دانشگاه و پژوهشگر تونسی در مقاله ای که روز چهارشنبه در پایگاه خبری العربی الجدید منتشر شد، در تشریح اوضاع زندانیان سیاسی و حقوق بشر در مصر نوشت: 5 سال از کودتای نظامی در مصر می گذرد و طی این 5 سال رویای میلیونها نفر از شهروندان مصری برای ایجاد جمهوری دمکراتیک، چند حزبی و عدالت پرور رو به نابودی است.
با گذشت سالها از حوادث خونین ژوئیه 2013 و تغییر حکومت با کودتای نظامی، همچنان سرزمین مصر تحت قانون حالت فوق العاده اداره می شود، این کشور شاهد نقض بی سابقه قوانین مربوط به حقوق بشر است، حکومت در قبضه عده ای خاص اداره می شود، محدودیت های اعمالی بر آزادی های عمومی و فردی، مطبوعات، مدافعان حقوق بشر، فعالان جامعه مدنی از قضات گرفته تا وکلای مدافع رو به افزایش است، بازداشت مخالفان ادامه دارد، زندان ها مملو از زندانیان سیاسی به اتهام های واهی و ثابت نشده. این افراد تنها به دلیل مظنون بودن به مخالفت با نظام حاکم و وابستگی به جمعیت های مدنی مظنون و احزابی که فعالیتشان در مصر ممنوع است، در بازداشت بسر می برند. آنان در شرایط سختی در زندان ها محبوس و با محاکمه های ظالمانه ای مواجه هستند. احکام صادره علیه آنان، آینده شغلی و معیشتی شان را به خطر می اندازد و آینده نامعلومی را برایشان رقم می زند.
گزارش های موثق سازمان های مدافع حقوق بشر و مراکز تحقیقاتی حکایت از آن دارد که شمار زندانیان سیاسی در مصر پس از کودتای نظامی به 65 هزار نفر رسیده است.
این افراد در 64 زندان محبوس هستند. از مجموع این زندان ها، 19 زندان پس از به شکست تلاش ها برای تثبیت دموکراسی در مصر در سال 2013 ایجاد و هزینه بنای این زندان ها بالغ بر میلیاردها جنیه (پوند ، واحد پول مصر) گزارش شده است. جرم افرادی که در این زندان ها محبوس هستند، مشارکت در تظاهرات مسالمت آمیز، بیان و نوشتن افکار و نظرات و پیوستن به گروه های بدون مجوز است.
مرکز هماهنگی حقوق و آزادی ها که سازمان حقوق بشری غیر دولتی است و گزارش های خود را با استناد به اطلاعات درز یافته و شهادات افراد تهیه و منتشر می کند، در سال 2017 در گزارشی تحت عنوان "فریاد وطن.. کی به پایان می رسد" اعلام کرد: طبق تحقیقات صورت گرفته رنج و عذاب زندانیان سیاسی در مصر حتی پس از پایان دوران محکومیت هم به پایان نمی رسد و احکام ظالمانه علیه آنان صادر می شود.
بنابراین گزارش در سال 2015، بیست و سه هزار 500 شهروند، در سال 2016، پنج هزار و پانصد و دو نفر و در سال 2017 نیز یک هزار و چهارصد و هفتاد و هفت نفر از جمله 52 زن و 65 کودک و نوجوان به دلیل وابستگی به جناح های سیاسی بازداشت شده اند.
از سوم ژوئیه سال 2013 نیز چهارصد و سی و نه زندانی در زندان های مصر فوت کرده اند.
مرکز هماهنگی حقوق و آزادی های مصر در گزارش دیگری با عنوان« حصار: حقوق بشر مصر در سال 2016» اعلام کرد: زندانیان سیاسی در زندان های مصر از نقض شدید حقوق بشر رنج می بردند و این مساله باعث وخامت اوضاع روحی، جسمی و حقوقی این زندانیان شده است.
بنابراین گزارش، زندانیان سیاسی شکنجه می شوند و در معرض رفتارهای سوء زندانبانان قرار می گیرند.
در ادامه این گزارش آمده است: 347 مورد شکنجه در سال 2016 در زندان های مصر گزارش شده است. 27 زندانی سیاسی در سال 2015 زیر شکنجه جان داده اند. زندانیان با ابزار مختلف چون ترکه و تازیانه کتک می خورند. زندانبانان آنان را به عریان شدن و حضور در جمع دیگر زندانیان وا می دارند. زندانبانان با هدف ترساندن زندانیان سیاسی آنان را به بخش زندانیان محکوم به اعدام و حبس ابد منتقل می کنند و از هیچ اقدام غیر انسانی در شکنجه جسمی، روحی و روانی زندانیان سیاسی روی گردان نیستند. برخی از زندانیان سیاسی به زندانهای دور از محل سکونتشان تبعید، از داشتن ملاقات با نزدیکانشان محروم و حتی خوردن برخی وعده غذایی محروم می شوند .
زندانی سیاسی در مصر از ادامه تحصیل و حتی داشتن کاغذ و قلم در داخل زندان، استفاده از فضای باز و رفتن به حیاط زندان محروم است. به سبب ازدحام در زندان ها، زندانیان سیاسی از نظر شرایط بهداشتی نیز با مشکل مواجه هستند و با بیماری های مختلف در داخل زندان دست و پنجه نرم می کنند.
زندانیان سیاسی در مصر
به گزارش مرکز هماهنگی حقوق و آزادی ها در مصر 34 زندانی مصری در سال 2016 و 15 زندانی در سال 2017 به سبب اهمال پزشکی جان باخته اند.
در گزارش 78 صفحه ای ماه مه 2018 سازمان عفو بین الملل نیز که با عنوان « نابودی انسانیت...سوء استفاده از سلول انفرادی در زندان های مصر» منتشر شد، آمده است: دهها زندانی سیاسی، فعال حقوق بشر و خبرنگار در سلول های انفرادی به مدت طولانی و حتی چندین سال محبوس و از ارتباط با جهان خارج محروم می شوند. این افراد در سلول های تنگ، تاریک، فاقد امکانات بهداشتی، در شرایط وحشتناک بسر می برند، به شیوه های مختلف شکنجه می شوند و کتک می خورند. این شرایط باعث شده است آنان به بیماری های جسمی و بیماری های روانی از جمله تشنج، اضطراب و فراموشی مبتلا شوند. این زندانیان اگر نسبت به اوضاع حاکم در زندان به اداره زندان ها شکایت کنند، نه تنها پاسخ درستی دریافت نخواهند کرد و بلکه مجازات، رنج و عذابشان از سوی زندانبانان تشدید می شود. زندانبانان هر طور که بخواهند با زندانیان رفتار می کنند؛ بدون آنکه نظارتی بر عملکرد آنان وجود داشته باشند.
در ادامه این گزارش آمده است، رنج زندانیان سیاسی در مصر با اتمام پایان دوره محکومیتشان پایان نمی پذیرد؛ چرا که پس از آزادی در واقع از زندانی کوچک به زندانی بزرگتر منتقل می شوند. فضای حاکم در مصر به شکلی است که آنان همیشه خود را یک زندانی تصور می کنند. این افراد پس از آزادی به شدت تحت کنترل هستند و باید هر از گاهی به مراکز پلیس مراجعه و حضور خود را اعلام کنند. از نظر شغلی نیز به شیوه ای غیر انسانی از کار در بخش دولتی و خصوصی ، سفر و شرکت در مناظرهای عمومی محروم، کم کم در جامعه منزوی و از داشتن فعالیت های اجتماعی منع می شوند. مسئولان مصر هیچ تلاشی برای بازگرداندان این زندانیان به زندگی عادی و اجتماعی نمی کنند. این زندانیان پس از آزادی در جامعه تحت فشار و محدودیت قرار می گیرند و طعمه خوبی برای گروه های افراطی و تندرو می شوند و گروه های افراطی با سوء استفاده از اوضاع روحی و اجتماعی این افراد، آنان را به دام افراط گرایی گرفتار می کنند.
مسئولان حکومت مصر، زندانیان سیاسی را از ادامه تحصیل محروم، با آنها به عنوان یک تروریست برخورد، فعالیت مدنی و مسالمت آمیز این دسته افراد را برای نظام حاکم، خطرآفرین قلمداد وبا این نوع رفتار تلاش می کنند فعال سیاسی را به حاشیه بکشانند، اعتماد عمومی را از وی سلب کنند، وی را به عنوان یک انسان دون و بی اهمیت درجامعه معرفی نمایند.
در مجموع سیاست نظام حاکم در مصر در برخورد با فعالان سیاسی با قانون اساسی مصر و میثاق های بین المللی مربوط به حقوق بشر منافات دارد و نژاد پرستانه است.
براساس قوانین بین المللی مربوط به حقوق بشر، بازداشت افراد به سبب آراء و عقایدشان ممنوع است و این قوانین بر احترام به آزادی بیان، عقیده و افکار تاکید دارد.
اصرار نظام حاکم در مصر بر سیاست های سرکوبگرایانه علیه فعالان سیاسی و مدنی، ادامه نقض حقوق این فعالان، بازداشت، اهانت و شکنجه آنان، نه تنها باعث تقویت ارکان نظام نمی شود بلکه زمینه انزوای این رژیم را در محافل بین المللی فراهم، شکاف میان حکومت و مردم را عمیق ترمی کند و باعث افزایش کینه در میان مردم و تشدید اقدام های افراطی در جامعه می شود. 112/114
مترجم:جعفری
بیشتر بخوانید:
دارایی صدها تن از اعضای اخوان‌المسلمین مصر مسدود شد
محکومیت شماری از اعضای «اخوان المسلمین مصر به اعدام
نامزد پیشین انتخابات ریاست جمهوری مصر: نظام السیسی سرکوبگر است
