زمینه خبر
نشست کشورهای تحت نظارت سازوکارهای سیاسی حقوق بشری سازمان ملل به ابتکار ایران در ژنو برگزار شد. کاظم غریب آبادی، معاون امور حقوقی و بین المللی وزارت امور خارجه که ریاست هیأت اعزامی جمهوری اسلامی ایران در چهل و هشتمین نشست گروه کاری یو.پی.آر (بررسی دوره‌ای جهانی حقوق بشر) را برعهده دارد، در این نشست سخنرانی کرد. این نشست در شرایطی برگزار شد که ایران و برخی کشورهای دیگر به دلیل تحریم‌ها و فشارهای سیاسی از سوی کشورهای غربی، به دنبال ایجاد یک جبهه متحد برای مقابله با سوء استفاده از حقوق بشر هستند.
او چه می‌گوید
غریب آبادی در این نشست گفت کشورهای مدعی حقوق بشر همواره چالش های متعددی را همچون تحریم ها و حمایت از تروریست برای ما ایجاد و حقوق مردم ما را بطور گسترده نقض کرده‌اند و با بی شرمی تمام، بجای پاسخگویی، ما را به نقض حقوق بشر متهم و سازوکارهای سیاسی را با هدف اعمال بیشتر فشار تحمیل نموده اند.
معاون وزیر امور خارجه اظهار داشت: ما شاهد کشته شدن بیش از ده‌ها هزار نفر در غزه بوده ایم و این کشورهای مدعی حقوق بشر اقدامی را علیه رژیم صهیونیستی انجام ندادند، بلکه از این رژیم حمایت نیز کردند.
کاظم غریب آبادی تحمیل سازوکارهای سیاسی و غیرعادلانه حقوق بشری علیه کشورهای در حال توسعه را دخالت در امور داخلی کشورها و نقض حاکمیت آنان دانست و گفت اقدامات سیاسی این کشورها در حالی صورت می‌گیرد که خود گرفتار نقض گسترده حقوق بشر علیه مردم خود و ملت های سایر کشورها می‌باشند.
چرا مهم است
- تقویت همکاری‌های بین‌المللی: کشورهای حاضر در این نشست به دنبال ایجاد یک جبهه متحد برای مقابله با رویکردهای سیاسی در حقوق بشر هستند که می‌تواند به تقویت همکاری‌های بین‌المللی منجر شود.
- افزایش آگاهی عمومی: این نوع نشست‌ها می‌تواند به افزایش آگاهی عمومی درباره چالش‌های حقوق بشری و نقض‌های آن در سطح جهانی کمک کند.
نکات مهم
- انتقاد از استانداردهای دوگانه: غریب آبادی به وضوح به انتقاد از رویکردهای گزینشی و سیاسی در حقوق بشر پرداخت و این موضوع را به عنوان یک چالش جدی مطرح کرد.
- توافق برای هماهنگی بیشتر: کشورهای حاضر در نشست توافق کردند که در اجلاس آتی شورای حقوق بشر، مواضع خود را به طور واحد و مشترک ارائه دهند.
نکات عمیق‌تر
این نشست و مباحث مطرح شده در آن، نشان‌دهنده چالش‌های پیچیده‌ای است که در زمینه حقوق بشر در سطح جهانی وجود دارد و نیاز به همکاری و هماهنگی بیشتر بین کشورهای در حال توسعه را برجسته می‌کند. این نشست‌ها بیان‌گر این است که کشورها نگاه گزینشی و ابزاری قدرت‌های غربی به خصوص آمریکا از مقوله حقوق بشر را نمی‌پذیرند. این نشست‌ها همچنین بیان‌گر تلاش کشورها برای چندجانبه‌گرایی در نظام بین‌الملل است.
/114
