براین اساس در مدت کوتاهی قانون اساسی ایران که کلّیت بسیار مترقّی و مردمی دارد، تدوین و از طریق همه پرسی تصویب و مجلس شورای اسلامی تشکیل شد و نهادهای قانونی در چارچوب مردم سالاری بر مبنای ارزش های دینی شکل گرفت و آغاز به کار کرد.
پس از پیروزی انقلاب در 22 بهمن 1357، اصلی‌ترین و اولین تلاش نظام جدید، بنا و استقرار دولتی بود که از یک سو اصول و معیارهای دموکراتیک در آن رعایت شود و خطر همیشگی استبداد از ایران رخت بربندد و از سوی دیگر خواسته قلبی و واقعی ملت ایران که همان پیاده شدن و اجرای احکام اسلامی است تحقق یابد.
از اینرو، مهمترین و بزرگترین دستآورد سیاسی انقلاب اسلامی ایران تحقق نظام جمهوری اسلامی است که در قالب نظام «مردم سالاری دینی» نمایان گشت.
این وضعیت به خوبی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مشهود است. قانون اساسی جمهوری اسلامی، دو مفهوم از حاکمیت را در کنار یکدیگر قرار داده است.
در اصل اول قانون اساسی آمده است که نوع حکومت ایران «جمهوری اسلامی» است و این بدان معناست که شکل حکومت «جمهوری» و محتوای آن «اسلامی» است و در نتیجه مشروعیت آن مبتنی بر دو اصل «مکتب» و «انتخاب مردم» می‌باشد.
در مردم سالاری دینی، مکتب اسلام و آموزه های دینی، مبنای اندیشه و رفتار اجتماعی قرار می گیرد. بعنوان مثال در بحث انتخابات اصول و موازین فردی و اجتماعی مطابق حقوق مندرج در قانون اساسی مورد تاکید و مراعات قرار گرفته است.
در نظام جمهوری اسلامی مشارکت مردم در انتخابات و تعیین سرنوشت خود، واقعی است و مردم بر اساس تکلیف ناشی از احساس مسئولیت در صحنه های انتخابات حاضر می شوند و لذا درصد شرکت کنندگان قابل مقایسه با لیبرال دموکراسی های غربی نیست.
مقام معظّم رهبری در این خصوص می فرمایند:
"من همه را توصیه می کنم که این خط صحیح را دنبال کنند. مواظب باشید در حالی که ما دنیای اسلام را به وحدت دعوت می کنیم، دشمن نتواند در میان صفوف خود جمهوری اسلامی اختلاف و تفرقه ایجاد کند. شرط پیروزی ها این است که جنا ح های مختلف در جمهوری اسلامی احترام هم را حفظ کنند و با هم باشند. در جمهوری اسلامی، انتخاب، انتخاب اصلح؛ نه رقابت انتخاباتی. این دعواها و رقابت ها، متعلّق به دموکراسی های غربی است که از خدا و دین هیچ چیزی به مشامشان نرسیده است. کارهایی که بعضی ها انجام می دهند، باب جمهوری اسلامی نیست. در اینجا، انتخاب اصلح است."
همچنین ایشان می فرمایند:
"آنچه امروز در دنیا اسم دموکراسی و مردم سالاری را روی آن گذاشته اند، همان دیکتاتوری های قدیمی است که لباس جدید بر تن کرده است؛ یعنی دیکتاتوری گروه ها. اگر رقابت هم وجود دارد، رقابت بین گروه هاست و مردم در این میان هیچ کاره اند. یک گروه به قدرت دست پیدا می کند و در سایۀ قدرت سیاسی ای که همۀ زمان های امور را در کشور در اختیار او می گذارد و با سوء استفاده از این قدرت، ثروت و پول و سرمایه را به نفع خود گردآوری می کند و آنها را در راه به دست آوردن دوبارۀ قدرت مصرف می کند. دموکراسی های امروز دنیا بر پایۀ تبلیغات دروغ و فریبنده و مسحور کردن چشم ها و دلهاست. امروز در دنیا هر جا شعار دموکراسی می دهند شما ببینید برای تبلیغات کاندیداهای ریاست جمهوری یا نمایندگان مجلس چه کار می کنند. پول خرج می کنند. دموکراسی در پنجۀ اقتدار پول اسیر است."
الگوی متعالی نظام جمهوری اسلامی، الگوی بی‌بدیلی به نام «مردم سالاری دینی» است. در الگوی مردم‌سالاری دینی، بر خلاف نسخه‌های عوامفریبانه غربی، رای مردم به معنای واقعی کلمه اثرگذار و تعیین‌کننده است.
هیچ انقلابی در دنیا وجود ندارد که ۵۰ روز بعد از پیروزی، در آن انتخابات برگزار شود، اما این مهم در ایران رخ داد و مردم در روز‌های آغازین سال ۱۳۵۸ یعنی حدودا ۵۰ روز بعد از پیروزی انقلاب، برای تعیین نظام سیاسی، به پای صندوق‌های رای رفتند و قاطعانه‌ترین رای همه انتخابات برگزار شده در عالم را به استقرار نظام جمهوری اسلامی دادند.
در جمهوری اسلامی در ۴۰ سال اخیر به طور میانگین در هر سال یک انتخابات برگزار شده است و همه مقامات و مسئولان کشور مستقیم و غیرمستقیم با رای مردم انتخاب می‌شوند.
مقام معظم رهبری در مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری «حسن روحانی» طی بیاناتی خاطرنشان کردند:
"نسل جدید و جوانان کشور، دوران قبل از انقلاب را ندیده‌اند، اما نقش‌آفرینی مردم در حکومت، دستاورد عظیمی است که امام بزرگوار توانست با به حرکت در آوردن اقیانوس ملت، به سال‌ها و قرن‌ها حکومت سلطنتی و وراثتی و دخالت و سلطه بیگانگان پایان و جهت حرکت کشور و ملت را تغییر دهد."
ایشان در همان بیانات با تأکید بر اینکه مردم و مسئولان باید به چهار دهه «مردم‌سالاری دینی و نقش‌آفرینی مردم در شئون کشور و در انتخاب مسئولان» افتخار کنند، گفتند: "مسئولانی که در دوره جدید مشغول به‌کار خواهند شد، میراث‌دار چهل سال تلاش و ابتکار مسئولان مختلفی هستند که زیربنا‌های علمی، عملی و فکری فراوانی را بوجود آوردند که قبل از انقلاب مطلقاً وجود نداشتند."
ارتقای قدرت منطقه ای ایران در سایه موفقیت های نظام جمهوری اسلامی در عرصه نظام سازی دموکراتیک
ملت ایران در چهار دهه گذشته با عبور از چالش های نظام بین المللی، حرکت خود را بسوی ثبات و استحکام درونی برغم بحران های تحمیل شده از جانب آمریکا؛ ادامه داده است.
این روند و موفقیت های نظام جمهوری اسلامی در عرصه نظام سازی دموکراتیک سبب نفوذ و ارتقای قدرت منطقه ای ایران شده است.
دکتر «سیدرضا صدرالحسینی» کارشناس مسائل سیاست خارجی درباره تاثیر گذار بودن این سطح از نظام سازی دموکراتیک در مقایسه با کشورهای منطقه معتقد است:
"... یکی از دلایل اصلی عصبانیت آمریکا و همپیمانان او در طول ۴۰ سال گذشته این بوده که همه ارکان نظام درایران از نمایندگان مجلس، رییس‌جمهور، اعضای مجلس خبرگان رهبری توسط آرای مردم در موعد مقرر قانونی برگزار شده که این اقدام باعث روشنگری و غبطه دیگر کشورها شده است."
به همین دلیل دشمنی ها با ایران جدی تر از همیشه وکارشکنی ها علیه ایران بیشتر شده است.
تهیه شده در «گروه ایران» اداره کل خبر و تفسیر برون‌مرزی
116/110
