میدل ایست آی در مطلبی می نویسد: افشای وحشیگری ایالات متحده با وحشت در سراسر جهان مورد استقبال قرار گرفت و نقش مهمی در برگرداندن افکار علیه جنگ عراق داشت.
برگردان این مطلب به شرح زیر است؛
در روزهای اخیر، کاملاً آشکار شده است که از 7 اکتبر که جنگ در غزه آغاز شد، چیزی شبیه به ابوغریب - و احتمالاً بدتر - در زندان‌های اسرائیل در حال وقوع است.
این هفته، فیلم‌های ویدیویی وحشتناکی منتشر شده که سربازان اسرائیلی را در حین تجاوز جنسی به یک زندانی فلسطینی دستگیر می کنند.
گروه حقوق بشر اسرائیلی B'Tselem در گزارشی سیاست دولت اسرائیل در مورد آزار و شکنجه سیستماتیک زندانیان را از آغاز جنگ بررسی می کند و اینگونه تیتر می زند که "به جهنم خوش آمدین". این گزارش که بر اساس مصاحبه با 55 فلسطینی بازداشت شده از 7 اکتبر ساخته شده است، شواهدی از رفتار تحقیرآمیز، ضرب و شتم خودسرانه و محرومیت از خواب، و همچنین «استفاده مکرر از خشونت جنسی، در درجات مختلف» نشان می‌دهد.
این تحلیل تنها چند روز پس از دستگیری 9 سرباز در رابطه با تجاوز به یک زندانی فلسطینی در بازداشتگاه بدنام "سدیه تیمان" منتشر می شود.
علاوه بر این، ماه گذشته دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد گزارشی را منتشر کرد که در آن موارد تجاوزات تکان دهنده در زندان های نظامی اسرائیل یافت شد، جایی که حداقل 53 فلسطینی از 7 اکتبر در آن جان باخته اند.
به نظر می رسد رهبران اسرائیل در کارزار خود برای عادی سازی تجاوز جنسی و سایر آزارها علیه زندانیان فلسطینی موفق بوده اند. پس از دستگیری 9 سرباز در سدیه تیمان، معترضان راست افراطی به این مرکز حمله کردند، و تعدادی از اعضای کنست هم به آنها پیوستند. یاریو لوین وزیر دادگستری گفت که "از دیدن تصاویر خشن سربازان دستگیر شده شوکه شده و این قابل پذیرش نیست".
ایتامار بن گویر، وزیر امنیت داخلی رژیم، از این هم فراتر رفت: «من به وزیر دفاع، رئیس [ارتش اسرائیل] و مقامات نظامی توصیه می‌کنم... از خدمات زندان بیاموزند - رفتار سبک با تروریست‌ها به پایان رسیده است. سربازان باید حمایت کامل ما را داشته باشند.»
الی کوهن، وزیر انرژی نیز با اعلام اینکه «نیروهای ذخیره کارهای مقدس انجام می‌دهند و از تروریست‌های منفور حماس در زندان محافظت می‌کنند»، افزود: «همه ما باید آنها را در آغوش بگیریم و به آنها سلام کنیم، قطعاً آنها را بازجویی نکنیم و آنها را تحقیر نکنیم».
هدف واقعی از دستگیری ها ممکن است به سادگی ارائه این توهم باشد که اسرائیل در حال اقدام داخلی علیه چنین وحشت هایی است تا از محاکمه شدن در دادگاه بین المللی جنایات جنگی در لاهه شانه خالی کند. طبق گزارش اخیر وای‌نت، مقامات ارشد حقوقی اسرائیل گفتند: «بهتر است که تحقیق کنیم. تحقیقات داخلی، اسرائیل را تحقیقات بین المللی نجات می دهد.»
همدستی غرب
گزارش های مورد استناد B'Tselem با بسیاری از گزارش‌های دیگر که در 10 ماه گذشته از زندان‌های اسرائیل بیرون درز کرده اند، مطابقت دارند.
چهار هفته پیش، با معزز عبایات پس از آزادی از زندان، پس از 9 ماه بازداشت اداری، روی تخت بیمارستانش در بیت لحم مصاحبه کردیم. عبایات که بیش از نیمی از وزن بدن خود را در زندان از دست داده بود، به ما گفت که در تمام دوران زندان مورد ضرب و شتم، آزار، شکنجه، گرسنگی و محرومیت از آب قرار گرفته است.
او گفت که مورد او استثنایی نیست – همه زندانیان فلسطینی با همین رفتار روبرو هستند. رنج غیرقابل تصور او در صورتش نقش بسته بود. عبایات زندان نقب را که در آن زندانی بود با تشکیلات بدنام ایالات متحده در خلیج گوانتانامو و ابوغریب مقایسه کرد.
هنوز هیچ اعتراض بین المللی وجود ندارد. باور نکردنی است که حتی اظهار نظری هم نشده است. با وجود سونامی شواهد در روزهای اخیر، هیچ صحبتی از سوی رهبران غربی، از جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده یا معاون او، کامالا هریس، کایر استارمر، نخست وزیر بریتانیا که از سیاست مجازات دسته جمعی اسرائیل در غزه حمایت کرد، شنیده نمی شود.
از نخست‌وزیر سابق، ریشی سوناک، که از بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل حمایت کرده بود، صدای در نیامده است. رسانه های بریتانیایی - به استثنای گاردین که به طور کامل گزارش B'Tselem را پوشش داد - عمدتاً سکوت کرده اند.
سکوت آنها به منزله همدستی است. در مورد اسرائیل، به نظر می رسد اکثر طبقات سیاسی و رسانه ای فکر نمی کنند شکنجه و آزار زندانیان اشکال زیادی دارد و برخی از وزرا به فعالانه از متجاوزان دفاع می کنند.
در جریان یک مناظره تلویزیونی اخیر، یکی از اعضای میزگرد پیشنهاد کرد که استفاده از تجاوز جنسی به عنوان نوعی شکنجه باید قانونی باشد. در هر کشور دیگری، چنین اظهارنظرهای زشتی خبر مهمی خواهد بود. اینها در واقع نشانه های جامعه ای بسیار بیمار است - جامعه ای که از سدی نامرئی عبور کرده و به وحشی گری رسیده است. هیچ خط قرمزی وجود ندارد، هیچ احترامی برای قوانین بین المللی وجود ندارد و هیچ پاسخگویی وجود ندارد. سکوت غرب نشان می دهد که ما نیز به همان کابوس بن گویر و نتانیاهو وارد شده ایم.
303
