فیدل کاسترو علاوه بر رهبری انقلاب کوبا، از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۷۶ به عنوان نخست وزیر کوبا و سپس به عنوان رئیس جمهوری این کشور از سال ۱۹۷۶ تا ۲۰۰۸ مشغول فعالیت بود.
حزب کمونیست کوبا که تنها تشکل سیاسی در نظام تک‌حزبی کوبا است از سال ۱۹۶۵ تا سال ۲۰۱۱ تحت رهبری او اداره می‌شد.
فیدل کاسترو را می توان یکی از تاثیرگذارترین شخصیتهای آمریکای لاتین وعرصه جهانی به ویژه در دوره جنگ سرد دانست.
کاسترو انقلاب کوبا را به عنوان یک انقلاب ملی در سال 1959 به پیروزی رساند، اما سپس در مواجهه با خصومت شدید آمریکا و تاش های مستمر کاخ سفید برای سرنگونی دولت نوپای کوبا، به اتحاد جماهیر شوروی گرایش یافت و ایدئولوژی سوسیالیسم و کمونیسم را برگزید وحزب کمونیست کوبا را به عنوان تنها حزب قانونی کوبا بنیان نهاد.
کاسترو، نماد مبارزه با نظام سلطه درآمریکای لاتین است.
در دوران زمامداری او در کوبا، صنایع و تجارت ملی شد و اصلاحات سوسیالیستی توسط دولت در سراسر کوبا اجرا شد.
این اصلاحات در دو زمینه آموزش رایگان و همگانی و ارائه خدمات درمانی و ارتقای سطح بهداشت باعث شد کوبا در این دو عرصه، در رده کشورهای برترجهان قرار گیرد.
در سراسر دوره زمامداری فیدل کاسترو، کوبا با اقدامات وتبلیغات خصمانه آمریکا مواجه بود.
آمریکا پس از پیروزی انقلاب کوبا به رهبری فیدل کاسترو همواره رویکردی خصمانه به کوبا داشت و پس از ناکامی در سرنگونی دولت انقلابی کوبا در جریان واقعه خلیج خوکها، تشدید تحریم های اقتصادی علیه این کشور را سرلوحه اقدامات خود قرار داد.
از سال 1960 تحریم های گسترده آمریکا علیه کوبا در عرصه های تجاری، اقتصادی و مالی آغاز شد و تاکنون ادامه یافته است.
موضوع تحریم کوبا توسط آمریکا در سطح جهانی، بسیار بحث برانگیز است و مجمع عمومی سازمان ملل بارها با صدور قطعنامه، خواهان پایان تحریم های ظالمانه کوبا شده است.
این تحریمها و مقابله با آن، همواره یکی از دغدغه های اصلی فیدل کاسترو بود.
به گفته مقامات هاوانا، آسیب های انسانی ناشی از تحریم های اقتصادی، تجاری و مالی آمریکا قابل محاسبه نیست.
این تحریم ها مشکلات زیادی را برای مردم کوبا به وجود آورد و مصداق نقض گسترده و نظام مند حقوق بشر است.
بااین همه کوبا در دوره ریاست فیدل کاسترو در مقابل این تحریم ها تسلیم نشد ودر مقابل تجاوز گری آمریکا مقاومت شایانی از خود نشان داد.
در بعد خارجی نیز فیدل کاسترو در چارچوب سیاست شوروی برای گسترش کمونیسم و روی کار آوردن حکومتهای چپگرا در جهان، همکاری نزدیکی با مسکو داشت و در دوره جنگ سرد، نظامیان خود را به کشورهای آسیایی و آفریقایی مانند افغانستان، موزامبیک و آنگولا برای دفاع از دولتهای چپگرای این کشورها اعزام کرد.
کاسترو هم‌چنین دو دوره، دبیر کل جنبش عدم تعهد بود.
وی جوایز مختلف بین‌المللی را به دست آورد و هوادارانش وی را قهرمان سوسیالیسم، ضد امپریالیسم و رهبری می دانند که استقلال کوبا را در برابر امپریالیسم آمریکا حفظ کرد.
فیدل کاسترو پس از فروپاشی شوروی که خریدار اصلی شکر کوبا و منبع اصلی درآمد آن و نیز تامین کننده تسلیحات و متحد سیاسی هاوانا بود، با دشواری های زیادی مواجه شد.
با این حال وی توانست کوبا را از این دوره پر مخاطره عبور دهد.
فیدل کاسترو در کوبای تک حزبی، تقریبا نیم قرن حکومت کرد و نهایتا در سال 2008 قدرت را به برادرش رائول کاسترو منتقل کرد.
از آن زمان تا هنگام مرگ، کاسترو در حاشیه قدرت قرار داشت و گاهی درباره مسائل و بحران های بین المللی دیدگاه خود را بیان می کرد؛ که در این میان می توان به انتقاد وی از سفر باراک اوباما به کوبا اشاره کرد.
در مجموع هواداران فیدل کاسترو وی را مردی می‌دانند که کوبا را به مردمش بازگرداند.
