این محرومیت به دلیل آن است که از یک سو اکثریت بودایی تحت تاثیر تبلیغات خارجی با نگاهی منفی به جامعه مسلمانان می‌نگرند و از سوی دیگر حکومت بودایی میانمار همواره در سرکوب و اعمال فشار علیه مسلمانان اقدامات زیادی را صورت داده است.
استان راخین که محل زندگی بیش از یک میلیون مسلمان روهینگیاست، فقیرترین منطقه میانمار به‌شمار می‌رود. مسلمانان در میانمار از یک طرف متهم به خارجی بودن و نداشتن تابعیت میانماری هستند و از طرف دیگر برخی از خشونت‌هایی که گروهک‌های تروریستی همچون داعش و القاعده در دیگر نقاط جهان مرتکب می‌شوند به آنها نسبت داده می‌شود.
لذا در سال‌های اخیر شاهد یک حرکت گسترده و خشونت‌بار از جانب بودایی‌های افراطی و همچنین ارتش میانمار علیه این اقلیت مسلمان هستیم؛ حرکت‌های گسترده‌ای که نوعی پاکسازی قومی و نسل‌کشی را دنبال می‌کند. درواقع در برخی موارد نوعی جنایت جنگی نیز محسوب می‌شود. این در حالی است که اقدامات سرکوب‌گرانه علیه مسلمانان میانمار طی چند روز گذشته بسیار شدت گرفته است و متاسفانه مجامع بین‌المللی در مواجهه با این نسل کشی و پاکسازی قومی واکنش مناسبی جز صدور یک سلسله بیانیه‌های بی‌اثر و ابراز نگرانی برای احقاق حق جمعیت مسلمان میانمار صورت نداده‌اند.
دسترسی نداشتن خبرنگاران به صحنه‌های جنایات علیه مسلمانان میانمار عامل تداوم جنایات
در این میان نبود دستگا‌ه‌های خبری فعال و دسترسی نداشتن خبرنگاران به صحنه‌های جنایات علیه مسلمانان سبب شده است که این جنایت‌ها همچنان تداوم داشته و گسترش پیدا کند. چنانکه در تازه‌ترین عملیات سرکوب 100 ها نفر از مسلمانان میانمار کشته شدند و بسیاری نیز به سمت مرزهای بنگلادش فرار کردند.
نکته مهم در این ماجرا آن است که ارتش میانمار با بکارگیری سلاح گرم علیه این مسلمانان، میزان قربانی‌ها را افزایش داده است و به نام حمایت از بودایی‌ها و با دستاویز قرار دادن این اتهام که گروهی از مسلمانان مسلح به سلاح هستند جنایت بزرگی را علیه آنان مرتکب شد. در این بحبوحه هزاران نفر از مردم مسلمان ساکن منطقه راخین به سوی بنگلادش فرار کرده و متاسفانه به دلیل ممانعت دولت بنگلادش هم‌اینک در مرزها متوقف هستند.
این افراد بیشتر شامل کودکان و زنان مسلمان میانماری هستند که اکنون به لحاظ شرایط روانی و غذا و دارو در مضیقه بسر می‌برند. دولت میانمار نیز از ورود گروه‌های امدادرسان و صلیب سرخ و همچنین خبرنگاران به منطقه سرکوب مسلمانان جلوگیری کرده و از این رو شرایط بسیار وخیم و غیرقابل تحمیلی را در این منطقه برای مسلمانان ایجاد کرده‌اند. البته سازمان ملل و شورای اروپا به دلیل گستردگی جنایات صورت گرفته ناگزیر به واکنش شده ولیکن به صدور بیانیه‌ای که تنها در آن به ابراز نگرانی بسنده شده، اکتفا کردند.
در چنین شرایطی انتظار آن بود که کشورهای اسلامی و اعضای سازمان همکاری‌های اسلامی و همچنین سازمان‌های مردم‌نهاد متعلق به مسلمانان در سراسر جهان از خود واکنش نشان داده و زمینه‌هایی را برای ممانعت از ادامه این جنایات و از طرف دیگر کمک رسانی به قربانیان این حادثه فراهم می‌کردند. اما تا امروز اقدام اثرگذاری از سوی آنها صورت نگرفته است. در حال حاضر ضروری است که کشورهای اسلامی موضوع نسل کشی و پاکسازی قومی در میانمار را طی قطعنامه‌های پیشنهادی در مجامع بین‌المللی مطرح کنند و زمینه محکومیت دولت میانمار و ارتش این کشور را که عامل اصلی جنایات اخیر است فراهم نمایند.
بدیهی است که بکارگیری اینگونه فعالیت‌ها و دیپلماسی عمومی خواهد توانست تا میزان زیادی از ادامه اعمال فشارها و کشتار مسلمانان جلوگیری کند. در این حال موضوع مهم دیگر امدادرسانی و کمک رسانی است که کشورهای اسلامی قابلیت‌ها و ظرفیت‌های زیادی در این زمینه دارند. لذا انتظار آن است که محموله‌های دارویی و غذایی از کشورهای اسلامی به سمت میانمار ارسال شود.
ضرورت ارسال تیم‌های پزشکی و اکیپ‌های کمک‌رسان برای مداوای مجروحان مسلمان میانمار
همچنین باید تیم‌های پزشکی و اکیپ‌های کمک‌رسان برای مداوای مجروحان مسلمان میانمار به این کشور اعزام شوند. آن هم در شرایطی که گفته می‌شود بسیاری از مسلمانان میانمار در بند اسارت رژیم این کشور هستند و مورد شکنجه و آزار و تحت انواع فشارها قرار دارند.
به هرترتیب سکوت و یا اهمال ورزی سازمان های بین المللی در قبال گسترش دامنه خشونت و سرکوب علیه مسلمانان میانمار سبب نمی شود تا کشورهای اسلامی و جوامع مسلمان، دست روی دست گذاشته و برای ممانعت از این گونه جنایات و یا امداد رسانی به مسلمانان مظلوم میانمار اقدام مؤثری را صورت ندهند. بخصوص که علاوه بر اقداماتی که بدان اشاره شد، کشورهای اسلامی می توانند با رایزنی و تبادل نظر با کشورهای همسایه میانمار از جمله بنگلادش، راهکارهایی را بدین منظور تدوین نمایند و حتی با اعزام فرستادگانی به این کشور، ناخرسندی شدید خود را از تداوم و گسترش دامنه سرکوب علیه مسلمانان به اطلاع دولت میانمار برسانند.
این درحالی است که عضویت میانمار در مجامعی همانند جنبش غیرمتعهدها و برخی از نهادهای حقوق بشریِ زیر مجموعه سازمان ملل، نیز این امکان را فراهم می کند تا کشورهای اسلامی بتوانند از طریق راه حل های قانونی، دولت میانمار را به توقف خشونت ها علیه مسلمانان ناگزیر سازند و از سوی دیگر تصمیمات مشترک و تأثیرگذاری جهت کمک رسانی به هزاران آواره مسلمانان میانماری که در بنگلادش به سر می برند، اتخاذ کنند.
ضمن آنکه برگزاری نشست هایی میان علمای اسلامی و روحانیون بودایی میانمار با هدف تبادل نظر و گفتگو درباره مسائل این کشور حائز اهمیت است. علاوه براین رایزنی با کشورهای قدرتمند از جمله چین و روسیه برای مطرح شدن بحث جنایت های میانمار در شورای امنیت نیز می تواند حائز اهمیت باشد.
البته در این میان بسیاری از نگاه‌‌ها نیز به جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک کشور اسلامی بزرگ دوخته شده است. این در حالی است که چنانچه راهکارهایی مناسب برای کمک‌رسانی مردمی به میانمار در ایران اتخاذ شود، قاعدتا مردم کشورمان بیش از دیگر مردم جهان حاضر به اهدای کمک‌های خود به مردم مظلوم میانمار هستند.118/112
جعفر قنادباشی
بیشتر بخوانید:
اوضاع بد آوارگان مسلمان روهینگیایی در میانمار
برگزاری نشست فوق العاده سازمان همکاری اسلامی با محوریت خشونت های میانمار
هشدار گوترش درباره وقوع فاجعه انسانی در میانمار
