به گزارش خبرگزاری ایران‌پرس، «ابوالقاسم حسن فرزند علی طوسی» معروف به فردوسی، متولد سال 329 هجری‌قمری در روستای «باژ» شهر تاریخی توس در استان خراسان‌رضوی است.
شهرت فردوسی به‌خاطر کتاب شاهنامه است که این شاعر پرآوازه ایرانی سرودن آن را از دوران جوانی آغاز کرد که 30 سال طول کشیده است. این اثر جاویدان فردوسی که نزدیک به 50 هزار بیت دارد، مجموعه‌ای از داستان‌های ملی و تاریخ باستانی پادشاهان قدیم و پهلوانان بزرگ ایران است.
بدون‌شک، یکی از نگهبانان ارزشمند زبان فارسی، حکیم ابوالقاسم فردوسی است که اثر درخشان این شاعر حماسه‌سرای ایرانی، «شاهنامه» اهمیتی غیرقابل انکار در حفظ زبان فارسی داشته است.
زبان فارسی و شاهنامه فردوسی در طول سده‌های متوالی پیوند ناگسستنی با یکدیگر داشته‌اند؛ به‌طوری که می‌توان حکیم ابوالقاسم فردوسی را احیاگر زبان‌فارسی نامید و شاهنامه را هم سند هویت ایرانی عنوان کرد.
آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی در توس قرار دارد و یکی از جاذبه‌های دیدنی و ارزشمند گردشگری در استان خراسان‌رضوی، است.
117
بیشتر بخوانید:
جهانی‌شدن فرهنگ حماسی و معنوی ایران با شاهنامه فردوسی
برگزاری مراسم بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی در دانشگاه بلگراد
