این راهپیمایی از ظرفیتهای سیاسی مهم و متعددی برخوردار است. مراسم پیاده روی اربعین در سالهای اخیر به پدیده منحصر به فردی تبدیل شده است که موجبات تحیر جهانیان از این پدیده عظیم را به همراه داشته است.
این اجتماع عظیم بشری به عنوان یک سرمایه، فرصتهای بسیار اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی را به دنبال داشته است که در برخی موارد مورد غفلت واقع شده است.
یکی از مهمترین فرصتهای بی بدیل این اجتماع مردمی، بهره گیری از ظرفیتهای سیاسی آن است.
اقتدارآفرینی، وحدت و انسجام بخشی از کارکردهای سیاسی و تقویت روح جمعی از جمله کارکردهای سیاسی پیاده روی اربعین حسینی است.
یکی از ظرفیتهای سیاسی پیاده روی اربعین بازنمایی پیوندهای تاریخی دو ملت ایران و عراق است.
گرچه روابط ایران و عراق در دوره های تاریخی دچار فراز نشیبهای بسیاری گردیده است اما ریشه های فرهنگی و تمدنی بین دو ملت سابقه تاریخی بلندمدتی دار است.
به علت وجود اشتراکات تمدنی و فرهنگی است که زوار ایرانی و عراقی که برای زیارت به هر دو کشور تشرف می یابند علقهها و پیوندهای عاطفی و فرهنگی بین دو ملت را به خوبی احساس می¬کنند و خود را در داخل یک گفتمان فکری خاص تصور می نمایند.
یکی دیگر از ظرفیتهای سیاسی پیاده روی اربعین نمایش اقتدار جبهه مقاومت در مدیریت نظم منطقهای است. پیادهروی اربعین حسینی که بر اساس جاذبۀ فرهنگی شکل گرفته و ریشه در اعتقادات مسلمان شیعی دارد، به یکی از مؤلفههای قدرت نرم گفتمانی تشیع در سطح جهان اسلام و نظام بینالملل تبدیل شده که علاوه بر کارکردهای تعاملی و وحدت ساز، می تواند کارکردهای سیاسی متعددی برای حاکمیت های سیاسی به همراه داشته باشد.
برگزاری راهپیمایی پیادهروی اربعین حسینی با جمعیتی بالغ بر بیست میلیون نفر، با وجود تهدیدات گروههای سلفی-تکفیری، حاوی پیامهای سیاسی و راهبردی خاصی برای کشورهای حامی این گروهها بود که سعی داشتند با استفاده از ابزار آنها، موازنۀ قدرت را به نفع حامیان خود تغییر دهند.
یکی دیگر از ظرفیتهای سیاسی پیاده روی اربعین مقابله با اسلام هراسی و ایران هراسی است.
راهپیمایی اربعین صرفنظر از شیعه یا سنی بودن آن یک نماد زیبا و انسانی برگرفته از فرهنگ حقگرایی اسلامی است. این راهپیمایی نشاندهنده اسلام صلحطلب در مقابل اسلام تندرو سلفی است و از نشانهها و نمادهای اسلام واقعی است.
اربعین و بسترهای آن مناسبترین زمان برای تطهیر چهره اسلام از قرائتهای متعصبانه و رادیکال و خشونتآمیز بهظاهر مسلمانانی است که با ترویج آموزههای خشن سلفی-وهابی خود بزرگترین ضربه را به هویت صلحجو اما ظلمستیز اسلام ناب محمدی (ص) زده اند.
چراکه این حرکت صلحآمیز که درون خود چیزی جز پیغام مودت و صلح و آرامش و همدلی ندارد و نقشههای قدرتهای بزرگ برای ارائه یک چهره خشن از اسلام و مذهب تشیع را نقش بر آب میسازد.
نویسنده: سید رضی عمادی