وزیر خارجه سریلانکا برای تسهیل آشتی ملی، تصریح کرد که نخست باید قانون اساسی اصلاح شود زیرا، اصلاح قانون اساسی ،بهترین راه برای جلوگیری از وقوع مجدد درگیریها وجنگ داخلی است.
اشاره وزیر خارجه سریلانکا به جنگ داخلی 26 ساله است که از1983 آغاز و در سال 2009 پایان یافت. این جنگ اگرچه در برخی محافل، داخلی قلمداد شد اما، یک جنگ کاملا قومی و نژادی بود که اکثریت سینهالی، علیه اقلیت تامیل اعمال کرد. در بدو امر حملات ارتش سریلانکا به مواضع تامیل ها درست و سنجیده تلقی می شد زیرا، سازمان آزادیبخش تامیل در پی جدایی مناطق شمال و شرق سریلانکا با محوریت «شبه جزیره جفنا» بود .
بدیهی است دولت وقت سریلانکا اقدامات جدایی طلبانه را بر نمی تابید، بویژه آنکه هم کیشان تامیلی ها در سریلانکا در ایالت تامیل نادوی هند نیز اهداف جدایی طلبانه ای را درهند دنبال می کردند.
این در حالی بود که ژئو پلیتیک منطقه جنوب آسیا ، با ایفای نقش محوری هند اساساً اجازه تفکر تجزیه طلبی را نمی داد و لذا جنگ علیه تامیل ها در سریلانکا تشدید می شد. تامیل ها اگرچه در یک دست سلاح برای جنگیدن داشتند اما در همین حال از سیاست و ظرفیت دیپلماسی برای احقاق حقوق تاریخی خود نیز بهره می بردند؛ به این معنا که حزب متعلق به تامیل ها، پیوسته در پارلمان در پی اثبات هویت تامیلی و ضرورت احقاق حقوق تامیلها بعنوان یک اقلیت شناخته شده تاریخی بود.
به هر روی پس از آنکه جنگ قومی و نژادی 26 ساله در سریلانکا با بر جا گذاشتن حدود 100 هزار کشته از دو طرف در 2009 پایان یافت، کلمبو تحت فشار سازمان ملل و کمیسیون ویژه حقوق بشرهمین سازمان، وادار به پذیرش برخی واقعیت ها شد. در این راه دولت کلمبو موظف به رعایت حقوق اقلیت تامیل پس از جنگ است.
اصلاح قانون اساسی با تمرکز بر حقوق اقلیت تامیل
شاید به همین دلیل است که وزیر خارجه سریلانکا بر اصلاح قانون اساسی با هدف ایجاد آشتی ملی تاکید دارد و آن را اقدامی تعطیل ناشدنی می داند. وزیر خارجه سریلانکا می گوید، آشتی ملی باید شامل همه دید گاهها و سلایق فکری و احزاب باشد. دولت های قبلی سریلانکا نیز خود را موظف به اصلاح قانون اساسی با تمرکز بر رعایت هرچه بیشتر حقوق اقلیت تامیل می دانستند. این در حالی است که دولت فعلی سریلانکا تا کنون موفق به جلب نظر تمام گروه های سیاسی این کشور برای اصلاح قانون اساسی نشده است.
یکی از اهداف دولت کلمبو برای ایجاد آشتی ملی،کاهش انتقادهای بین المللی پس از پایان جنگ داخلی بوده است. باز گرداندن مزارع و محل کسب و کارتامیلی ها از سوی دولت سریلانکا، تا حدودی خشم تامیلی ها را کاهش داد و آنها را امیدوار به سهیم شدن در قدرت مرکزی کرد، اما باید منتظر بود و دید، آیا سریلانکا با ایجاد آشتی ملی خواهد توانست وفاق ملی را به معنای گسترده تر ایجاد کند؟ 114/111
بیشتر بخوانید:
اعتراض مردم سریلانکا به اجاره بندری در جنوب این کشور به چین
تاکید بر گسترش روابط در حوزه انرژی در دیدار ظریف و وزیر اقتصاد سریلانکا+ویدئو
