سازمان منع سلاح‌های شیمیایی؛ نهادی بین دولتی است که در سال 1997 میلادی و با لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون بین‌المللی منع جنگ‌افزارهای شیمیایی ایجاد شد.
در حال حاضر 190 کشور عضو این کنوانسیون هستند.
همه ساله تعدادی از جانبازان شیمیایی هشت سال جنگ تحمیلی به عنوان سند زنده جنایات جنگی رژیم بعث عراق در این کنفرانس شرکت می کنند. جانبازان شیمیایی در حاشیه این کنفرانس با برگزاری نمایشگاه عکس، پوستر و فیلم و مصاحبه؛ بازتاب دهنده مظلومیت مصدومان شیمیایی هستند. طی هشت سال جنگ تحمیلی بیش از 60 هزار نفر قربانی سلاح های شیمیایی شدند.
هزاران نفر به بیماری‌های ناشی از مصدومیت با گاز خردل مبتلا شده اند و بسیاری در حال از دست دادن تدریجی بینایی شان هستند.
یکی از غم‌انگیز‌ترین صفحات این رویداد بمباران شیمیایی شهر سردشت در غرب ایران و همچنین شهر حلبچه در کردستان عراق است.
نخستین حمله شیمیایی عراق در ژانویه 1981 اتفاق افتاد. تا پایان جنگ نیروهای عراقی بیش از ۳۵۰۰ بار شهرها و مناطق مرزی و جبهه های جنگ تحمیلی را هدف حملات شیمیایی قرار دادند.
«سیامک باقری» کارشناس مسائل سیاسی و استاد دانشگاه در این باره می‌گوید: «همان طور که کشورهای غربی اولین استفاده کنندگان سلاح‌های مرگبار شیمیایی بوده‌اند اولین صادرکنندگان سلاح شیمیایی نیز هستند و در طول جنگ تحمیلی عراق تسلیحات شیمیایی خود را از 150 شرکت آلمانی، آمریکایی و انگلیسی تهیه کرد."
از این دیدگاه برگزاری کنفرانس سالانه سازمان منع سلاح‌های شیمیایی فرصتی برای نگاه به گذشته است.
همزمان با برگزاری این کنفرانس؛ فعالیت هایی نظیر برپایی نمایشگاه های عکس و فیلم و ارائه مستندات و اجرای برنامه های هنرمندانه روایت گر غم و اندوه بجای مانده بر روح و جسم انسان هایی است که قربانی سلاح های شیمیایی اهدایی غرب به صدام؛ دیکتاتور معدوم رژیم بعث حاکم بر عراق شدند.
پروفسور «السترهی» برنده جایزه OPCW سال 2015 از دانشگاه لیدز انگلستان می گوید: حضور جانبازان در این کنفرانس بسیار شگفت انگیز است و هنرمندان ایرانی به خوبی داستان‌هایی را روایت کرده‌اند که نشان می‌دهد چه خطراتی افرادی که در معرض سلاح‌های شیمیایی هستند را تهدید می‌کند. مهم این است که جهانیان متوجه شوند که این سلاح‌های شیمیایی چه بر سر مردم می‌آورند.
با وجود تصویب معاهدات منع تولید و استفاده از سلاح های کشتار جمعی؛ هنوز برخی کشورها از جمله آمریکا به تعهدات خود مطابق این کنوانسیون ها پایبند نیستند و با طفره رفتن ازعمل به تعهدات این کنوانسیون را در معرض خطر قرار داده اند.
جمهوری اسلامی ایران بعنوان یکی از بزرگترین قربانیان سلاح های شیمیایی و مخالف سلاح اتمی بارها تاکید کرده است که با باقی ماندن حتی یک بمب شیمیایی و یا اتمی این کابوس پایان نخواهد یافت.
113/110
نویسنده: جمشید امین زاده
بیشتر بخوانید:
دوگانگی تسلیحات‌شیمیایی؛ رویارویی روسیه با غرب/ تحلیل
