تهران- ایران پرس: دکتر «احمد ساعی» استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات درگذشت.

به گزارش خبرگزاری ایران پرس، احمد ساعی سحرگاه امروز (پنجشنبه) پس از طی دوره‌ای بیماری در سن هشتاد و چهار سالگی به رحمت ایزدی پیوست.

از این استاد فقید، آثار ارزشمندی در موضوعات اقتصاد سیاسی، مسائل جهان سوم، جهانی شدن و توسعه به یادگار مانده است. درآمدی بر مسائل سیاسی جهان سوم، اقتصاد سیاسی بین الملل، نظریه های امپریالیسم، مسائل اقتصادی سیاسی جهان سوم، نظریه های توسعه و نظریات متعارض توسعه از جمله کتاب‌هایی است که وی تالیف کرده است. 

احمد ساعی دارای مدرک دکترای علوم سیاسی از دانشگاه گراتس اتریش در سال 1350، سال ها در دانشگاه های مختلف از جمله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران به تدریس مشغول بوده است. 

احمد ساعی متولد 1317 شهر «خوی» از توابع آذربایجان غربی است و تحصیلات دبستان و متوسطه را به ترتیب در دبستان سعدی و دبیرستان خسروی همان شهر می گذراند. در سال 1338 دیپلم تجربی را اخذ می کند و به تهران می آید. حدود یک سال به آموختن زبان آلمانی می پردازد و در آزمون اعزام به خارج قبول شده و بالاخره در تابستان سال 1340 به مونیخ می رود.

از دانشگاه مونیخ پذیرش تحصیل در رشته کشاورزی را دریافت می کند، ولی او به علت گرایش به علوم سیاسی، نهایتاً به اتریش می رود و در دانشگاه گراتس واقع در شهر گراتس در همان رشته دلخواه مشغول به تحصیل می شود و تا سال 1350 یعنی سال اخذ مدرک دکترایش در همین دانشگاه درس خوانده است.

ساعی در بدو ورود به ایران در سال 1353 به طور مقطعی در بانک، بیمه ایران و سازمان جهانگردی مشغول به کار می شود. از سال 1355 تا زمان انقلاب به صورت حق التدریسی در مدرسه عالی بازرگانی درس می دهد و دو سال هم رئیس دانشکده علوم سیاسی و اجتماعی می شود که بعدها در دانشگاه علامه طباطبایی ادغام شده و در سال 1362 به عنوان استادیار، عضو هیأت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران می شود.

حضور او تا به امروز که با درجه دانشیاری در این دانشکده دوام داشته، باعث شده او به عنوان یکی از استادان باسابقه و محبوب دانشکده شهرت کسب کند. وی به مسائل اقتصادی و سیاسی کشورهای جهان سومی و موضوع توسعه یافتگی و توسعه نیافتگی از گذشته تا هم اینک علاقه نشان داده و عمده آثار او نیز در این زمینه ها تألیف و چاپ شده است. 

117