سرگئی لاوروف در آستانه پایتخت قزاقستان، با انتقاد از خط مشی سازمان منع سلاح های شیمیایی، این سازمان را به همراهی با آمریکا و تلاش برای تغییر حکومت در سوریه متهم کرد.
انتقاد لاوروف از سازمان منع سلاح های شیمیایی، در واقع با توجه به عملکرد نامناسب این سازمان به دلیل انحراف از هدف اصلی تشکیل آن و نیز استفاده ابزاری از این نهاد بین المللی، برای تحقق اهداف غربی ها صورت گرفته است.
عملکرد نامناسب سازمان منع سلاح های شیمیایی
از دیدگاه لاوروف، این سازمان اکنون به جای رویکرد بی طرفانه در راستای هدف تشکیل آن، به ابزاری برای پیشبرد خواسته های منطقه ای و بین المللی غربی ها بویژه آمریکا تبدیل شده است.
با این حال اهمیت هدفی که این نهاد بین المللی برای تحقق آن تشکیل شده، یعنی جلوگیری از ساخت تسلیحات شیمیایی و انهدام ذخایر تسلیحات شیمیایی موجود، چیزی نیست که بازیچه قدرت های بین المللی قرار گیرد.
پس از جنگ جهانی اول که برای نخستین بار از یک سلاح شیمیایی، یعنی گاز کلر استفاده وسیعی به عمل آمد که هزاران کشته و مجروح بر جای گذاشت، کشورهای جهان در باره لزوم ممنوعیت این سلاح دهشتناک که اثرات فاجعه باری بر انسان و محیط زیست می گذارد، توافق کرده و با امضای پروتکل ۱۹۲۵ ژنو کاربرد سلاحهای شیمیایی در جنگ ها را ممنوع کردند، اما گسترش، تولید و مالکیت این سلاح مرگبار، شامل ممنوعیت نشد.
بدین لحاظ هر چند بسیاری از کشورها، پروتکل 1925 ژنو را امضا کردند، اما این حق را برای خود محفوظ نگه داشتند که چنانچه خود و یا متحدانشان مورد حمله با سلاح های شیمیایی قرار گرفتند، به همان صورت مقابله کنند.
هم چنین به خود حق دادند که در مقابل کشورهایی که به این پروتکل نپیوسته اند، از سلاحهای شیمیایی استفاده کنند.
بدنبال حملات شیمیایی وسیع رژیم صدام حسین در عراق علیه ایران در دهه 1980میلادی و تلفات هولناک ناشی از این حملات، جامعه جهانی در دهه ۱۹۹۰ موفق به تهیه پیمانی شد که به نابودی سلاح های شیمیایی و نیز عدم گسترش این سلاحها و مواد شیمیایی مرگبار به کار رفته در آنها در سراسر دنیا رسیدگی می کند.
تاسیس سازمان منع سلاح های شیمیایی (OPCW)
کنوانسیون منع گسترش، تولید، ذخیره و استفاده از سلاحهای شیمیایی و نابودی آنها یا «کنوانسیون منع سلاحهای شیمیایی» در ۱۳ ژانویه ۱۹۹۳ در پاریس برای امضا آماده شد و در سال ۱۹۹۷ اجرایی شد و سازمان منع سلاح های شیمیایی (OPCW) ایجاد گردید.
در حال حاضر سازمان منع سلاحهای شیمیایی در لاهه هلند مسئول اجرای مفاد این کنوانسیون است.
تا ژانویه ۲۰۱۲ میلادی 188 کشور دنیا به عضویت این سازمان در آمده و کنوانسیون مذکور را تصویب نموده اند.
با اجرای کنوانسیون تسلیحات شیمیایی 1997 اکنون قدرت های بزرگ نظامی بویژه آمریکا و روسیه ناچار به امحای این تسلیحات مخرب هستند.
با این وجود برخی دولتها همچنان اصرار به در اختیار داشتن تسلیحات شیمیایی دارند که در این میان بر اساس گزارش ها، اسرائیل هم پیمان استراتژیک آمریکا، ذخایر بزرگی از تسلیحات شیمیایی را دراختیار دارد و با وجود امضای این کنوانسیون، از تصویب و اجرای آن خودداری کرده است.
با این حال واشنگتن حساسیتی به این مساله نداشته و اساسا با بی تفاوتی با آن برخورد می کند.
در عین حال آمریکا که اکنون بیشترین فشار را به دولت سوریه به بهانه حمله شیمیایی در استان ادلب وارد می کند، خود هنوز ذخایر قابل توجهی از تسلیحات شیمیایی را در اختیار دارد، در حالی که بر اساس مفاد کنوانسیون منع تسلیحات شیمیایی، امریکا ملزم بود تا سال 2012 به تعهد خود در این زمینه عمل کند.
در واقع آمریکا از بزرگترین کشورهای استفاده کننده از تسلیحات شیمیایی در جنگ ها محسوب می شود.
کما اینکه استفاده آمریکا از یک سلاح شیمیایی موسوم به «عامل نارنجی» در جنگ ویتنام موجب مرگ قریب به 300 هزار نفر شد و صدها هزار کودک با انواع معلولیت ها در ویتنام متولد شدند.116/111
بیشتر بخوانید:
سوریه اسناد حملۀ شیمیایی معارضان را به سازمان منع گسترش سلاحهای شیمیایی ارائه کرد
تردیدها درباره استفاده ارتش سوریه از سلاح شیمیایی/ تحلیل
فیصل المقداد: ارتش سوریه سلاح شیمیایی ندارد
