شعر سپید (شعر منثور) در زبان و ادبیات فارسی، شعری است که در آن، وزن‌های عروضی کهن یا آزاد نیمایی حضور نداشته باشد یا در شکل و فرم آن حضوری تعیین کننده نداشته باشد.

به گزارش خبرگزاری ایران پرس، مجموعه‌ی پنجاه سپیدسرا اثر کامیار عابدی (انتشارات مروارید، دی ۱۳۹۹، ۲۶۶ صفحه) منتخب و تحلیلی است از آثار پنجاه سپیدسرا از گرایش‌های فکری، ادبی، زبانی و موسیقیاییِ بسیار متنوّع و مختلف، که تولدشان در دهه های ۱۳۴۰-۱۳۰۰، و آغاز انتشار شعرهای‌شان در نشریه‌ها یا به صورت کتاب مربوط به دهه‌های ۱۳۷۰-۱۳۴۰ بوده و بخش اعظم سروده‌های‌شان در همه‌ی ادوار شاعری در چهارچوب یکی از گرایش‌های شعر سپید قرار گرفته است.

این شاعران عبارت‌اند از:

احمد شاملو، بیژن جلالی، کیومرث منشی‌زاده، احمدرضا احمدی، عظیم خلیلی، هوشنگ چالنگی، بیژن نجدی، هوشنگ آزادی‌ور، بهرام اردبیلی، محمود شجاعی، محمد مختاری، ضیاء موحد، مسعود احمدی، پرویز اسلامپور، محمدرضا اصلانی، مینا دست‌غیب، کیوان قدرخواه، صفورا نیّری، بیژن الهی، هرمز علی‌پور، فیروز ناجی، شاپور بنیاد، گیتی خوشدل، رضا زاهد، شهرام شاهرختاش، ایرج ضیایی، هوتن نجات، نسرین جافری، شاپور جورکش، محمدباقر کلاهی اهری، شمس لنگرودی، عباس صفاری، میرزا آقا عسکری، مجید نفیسی، شهاب مقربین، نازنین نظام شهیدی، حافظ موسوی، آریا آریاپور، سیدعلی صالحی، کامران بزرگ نیا، فرشته ی ساری، قاسم آهنین جان، علی رضا پنجه‌ای، خاطره حجازی، رضا چایچی، هیوا مسیح، شهرام شیدایی، کسرا عنقایی، بهزاد زرین‌پور، رسول یونان.