به گزارش خبرگزاری ایران پرس، کوه دماوند نمادی از مام میهن که دامن خود را با مهر گشاده است. روز ملی دماوند یادآور افتخار به ایران و ایرانی است. دماوند نمادی است که مفاهیم زیادی را در خود جای داده است زیرا بلندی قله‌اش، سرافرازی و پایداری ملت ایران را یادآور شده و به نوعی جلوه‌گر تاریخ و تمدن کهن ایران است و در داستان‌های ایرانی نام این کوه بسیار آمده است.
دماوند برای ما ایرانیان تنها یک کوه نیست بلکه آمیخته‌ای از اسطوره‌ها، فرهنگ و ادبیات ماست به گونه‌ای که خود تبدیل به اسطوره‌ای مانا شده و جایگاه ویژه‌ای در اشعار، نقاشی‌ها و هنر ایرانی‌ها دارد. برای ایرانیان، دماوند نه فقط بلندترین قله کشور، که شکوه و عظمت دماوند، میراث ملی ما ایرانیان است. این کوه در اساطیر ایران جایگاه خاصی دارد و مظهر و نماد پایداری و استواری ست. دماوند چنان اهمیتی دارد که 13 تیر 1387 (3 ژوئیه 2008) با تلاش و همت دوستداران طبیعت و طرفداران محیط زیست روز ملی دماوند نام گذاری شد.
استواری کوه دماوند، به خاطرمان پایداری ایران و ایرانی را می‌آورد. دماوند به طول تاریخ، پر غرور ایستاده است و شاید معنایی برای ایرانیان است که در پس فراز و نشیب‌ها، سختی‌ها و رنج‌ها؛ ایرانیان همچنان پر غرور ایستاده و زیسته و خواهند زیست.
دماوند کوهی در شمال ایران است و یکی از دلایل اهمیتش ارتفاع 5610 متریش است که آن را تبدیل به بلندترین کوه ایران، غرب آسیا و بلندترین کوه آتشفشانی آسیا کرده و از اهمیت زیست محیطی و فرهنگی برخوردار است.
این کوه در جنوب دریای خزر در 69 کیلومتری شمال شرقی تهران و ۲۶ کیلومتری شمال غربی شهر دماوند قرار دارد. دهانه آتش فشان کوه دماوند حدود 400 متر قطر دارد و روی آن را دریاچه یخ زده‌ای پوشانده است.
در قله دماوند در کناره‌های شمالی و جنوبی نشانه‌هایی از دهانه‌های قدیمی و کاسه‌های آتشفشانی هم دیده می‌شود و قطر کاسه شمالی آن 9 کیلومتر است. در ارتفاعات دماوند در فصل تابستان دمای هوا یک تا 2 درجه زیر صفر و در زمستان 60 درجه زیر صفر می‌رسد. دماوند را می‌توان از شهر‌های تهران، ورامین و برخی شهر‌های جنوبی دریای خزر مانند جویبار مشاهده کرد.
115
