«سید ابراهیم رئیسی» روز یکشنبه در مراسم روز جهانی مبارزه با مواد مخدر ضمن تجلیل از مقام شامخ سه هزار و 800 شهید و 12 هزار جانباز مبارزه با مواد مخدر در ایران از بی عملی کشورها و مخصوصا سازمان ملل متحد در امر مبارزه با مواد مخدر انتقاد کرد.
در تاریخ 17 تا 26 ژوئن سال 1987 کنفرانس بین‌المللی مبارزه با اعتیاد و قاچاق مواد مخدر توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد، در شهر وین تشکیل شد.
کشورهای شرکت کننده در این کنفرانس سندی به نام C.M.O را تصویب کردند که خط مشی همه جانبه اقدامات لازم جهت کنترل مواد مخدر را از سوی کشورهای شرکت کننده مشخص و این کشورها را متعهد کرد تا فعالیت‌های بین‌المللی در زمینه مبارزه با قاچاق مواد مخدر را به طور جدی انجام دهند.
با وجود اینکه موضوع تولید و قاچاق مواد مخدر یک مساله جهانی است و جوامع بین المللی از جمله سازمان ملل متعهد به حمایت های همه جانبه در مبارزه با این مساله هستند اما جمهوری اسلامی ایران در این مبارزه تقریبا تنها است و جوامع بین المللی همچون سازمان ملل عمل به تعهدات خود را به حمایت های ناچیز و صرفا تقدیر از ایران تقلیل داده اند.
جمهوری اسلامی ایران به دلیل همسایگی با کشور افغانستان که بزرگترین تولید کننده مواد مخدر در جهان محسوب می شود همواره در معرض قاچاق این مواد به قصد ترانزیت به کشورهای اروپایی قرار دارد. بنا بر اعلام سازمان ملل، در سال 2019 میلادی، 90 درصد تریاک، 70 درصد مرفین و 20 درصد هرویین جهان توسط ایران کشف شده است.
این در حالی است که به رغم قرار داشتن ایران در خط مقدم مبارزه علیه قاچاق مواد مخدر، ایران تقریباً نه تنها هیچ حمایتی در این نبرد پر هزینه دریافت نمی‌کند؛ تاکنون هزاران نفر از نیروهای نظامی ایران در راه مبارزه با قاچاق مواد مخدر شهید و هزاران نفر نیز زخمی شده اند. ایران همچنین در شرایطی که تحت شدیدترین تحریم های اقتصادی آمریکا قرار دارد، سالانه حدود 350 میلیون دلار برای مبارزه با مواد مخدر هزینه می کند.
واقعیت این است که هیچ کشوری به تنهایی نمی تواند با این معضل جهانی مبارزه و همه هزینه های آن را پرداخت کند؛ لازم است همه کشورها و سازمان های بین المللی در این مبارزه ایفای نقش کنند که البته تاکنون به این وظیفه خود به طور موثر عمل نکرده اند.
رئیس جمهوری اسلامی ایران نیز با اشاره به این موضوع یاد آور شد: "سؤالم از سازمان ملل این است که آیا سهم، میزان و جایگاهی که برای مبارزه با مواد مخدر بر عهده این سازمان قرار داده شده، به همین میزانی است که عمل می‌شود؟ یعنی یک دفتر مبارزه با مواد مخدر در سازمان ملل برای این منظور کافی است؟"
نکته مهم دیگر در این زمینه، افزایش تولید مواد مخدر در افغانستان پس حضور نظامی آمریکا و دیگر اعضای ناتو در آن کشور است. در سال 2000 میلادی، کل تولیدات مواد مخدر در افغانستان حدود 200 تن بود و در سال 2018 این رقم به 9 هزار تن رسید یعنی تولید و کشت مواد مخدر چهل و پنج برابر افزایش یافت.
در واقع حمله نظامی آمریکا به افغانستان موجب گسترش فقر، ویرانی، بیکاری و فساد در این کشور شد که این از دلایل اصلی افزایش تولید مواد مخدر در افغانستان محسوب می شود. بنا به گزارش سازمان ملل متحد مساحت مزارع کشت خشخاش در افغانستان در پی اشغال این کشور توسط آمریکا، ده ها برابر افزایش یافت.
واقعیت این است که وضعیت کنونی تولید و قاچاق مواد مخدر در جهان نشان می دهد نه اراده جدی بین‌المللی در مبارزه با مواد مخدر وجود دارد و نه کشورها و جوامع بین المللی از جمله سازمان ملل به تعهدات خود در این زمینه عمل می کنند؛ بدیهی است، این شرایط موجب استمرار وضعیت کنونی و یا حتی وخیم تر شدن آن خواهد شد؛ بنابراین مشارکت جامعه جهانی و عمل به مسوولیت ها در مبارزه همه جانبه با کشت، تولید، قاچاق و مصرف مواد مخدر با هدف برون رفت از این معضل جهانی ضروری است.
به گفته رئیس جمهوری اسلامی ایران، به نظر می‌رسد ضعف جدی در شکل‌گیری یک عزم بین‌المللی در مبارزه با مواد مخدر وجود دارد و تا این ضعف جبران نشود، اوضاع رو به بهبود نخواهد رفت.
نویسنده: حسن عقیقی
117
