معترضان فرانسوی برای نهمین هفته متوالی با فریاد «آزادی، آزادی» درشهرهای مختلف فرانسه به خیابان ها آمدند. معترضان فرانسوی در آستانه بازگشایی مدارس با در دست گرفتن پرچم فرانسه و پلاکاردهایی علیه سیاست‌های دولت «امانوئل مکرون» رئیس جمهوری این کشور در قبال واکسیناسیون علیه کرونا، شعار دادند.
موافقان و مخالفان واکسیناسیون در پاریس به جان هم افتادند
با اجرایی شدن قانون مدیریت بحران کووید- 19 در فرانسه، ارائه «گواهی سلامت» برای ورود به بسیاری از اماکن عمومی در این کشور از جمله برخی مراکز خرید، مجتمع ها و مراکز تفریحی، ورزشی و فرهنگی، رستوران ها و کافه ها، وسائل نقلیه عمومی میان شهری، بیمارستان ها و خانه های سالمندان برای افراد دارای 18 سال و بیشتر اجباری شده است.
گواهی سلامت که به صورت بارکد بر روی برگ کاغذ و یا در صفحه تلفن همراه نمایش داده می شود، گواهی می کند که صاحب آن هر دو دُز لازم واکسن را تزریق کرده، یا تست شناسایی تازه انجام گرفته او منفی است.
در صورت تخلف نیز مجازات هایی پیش بینی شده است به عنوان نمونه، اگر سهل انگاری در این زمینه در فاصله 45 روز سه بار تکرار شود، مجازاتی برابر با نُه هزار یورو جریمه و یک سال زندان به دنبال خواهد داشت.
این موضوع خشم بسیاری از شهروندان این کشور را برانگیخته است، بسیاری از فرانسویان وضع چنین قانونی را مخالف اصل آزادی در این کشور می دانند.
معترضان بر این باورند که امانوئل مکرون رئیس جمهوی فرانسه با این قانون نوعی «دیکتاتوری سلامت» به راه انداخته است که مطابق آن مردم را مجبور می کند بر خلاف میل خود واکسن بزنند.
این درحالی است که رئیس جمهوری فرانسه در واکنش به اعتراضات تاکید کرده است که تحت هیچ شرایطی تسلیم خواست معترضان نخواهد شد.
وی با توهین علیه معترضان، خطاب به مخالفان گفته است که آنها عقل خود را از دست داده اند.
اعتراضات به محدودیت های کرونایی و موضوع واکسیناسیون هفته هاست در فرانسه ادامه دارد این در حالی است که این کشور تا پیش از همه گیری کرونا نیز به ویژه در سال های اخیر همواره شاهد اعتراضات مردمی در موارد مختلف سیاسی و اقتصادی بوده است.
اعتراضات اجتماعی در فرانسه نمادی برای ایستادگی در برابر بی‌عدالتی
تظاهرات هفتگی معترضان به افزایش مالیات بر سوخت که به جنبش «جلیقه زردها» معروف شد، طی دوسال اخیر همواره در شهرهای مختلف فرانسه برگزار می شد.
اعتراضات اجتماعی در فرانسه را در واقع می توان نمادی برای ایستادگی در برابر بی‌عدالتی و نابرابری سیستم حاکم در این کشور دانست. در واقع شهروندان این کشور طی سال های اخیر بیش از پیش از نابرابری ها، تبعیض ها، فساد، افزایش فاصله طبقاتی و تشدید مشکلات اقتصادی عصبانی و به سیاست های جاری دولت معترض هستند. به طوری که انتخاب امانوئل مکرون در سال 2017 به عنوان رئیس جمهوری این کشور نیز نمونه ای از تلاش شهروندان فرانسه برای تغییر شرایط بود، موضوعی که در واقعیت محقق نشد.
شکست سنگین حزب مکرون در انتخابات منطقه ای و ادامه اعتراضات اجتماعی حتی در شرایط همه گیری کرونا تاییدی بر این موضوع است.
«برونو کوترس» پژوهشگر علوم سیاسی در موسسه مطالعات سیاسی پاریس، وضعیت فرانسه را «نگران کننده» توصیف کرد و گفت: "فرانسه از پاییز 2018 و در پی جنبش جلیقه زردها، با بحران های بی پایانی دست و پنجه نرم می کند؛ این در حالی است که شمار معدودی از کشورهای اروپایی چنین تنش هایی را تجربه کرده اند. شکاف دموکراتیک در فرانسه از زمان انتخاب امانوئل مکرون هنوز پر نشده است."
به رغم همه شعارها، ادامه برگزاری تجمعات اعتراض آمیز در فرانسه و افزایش خشم معترضان که نمود آن را می توان در برخوردهای فیزیکی حتی با رئیس جمهوری فرانسه (زدن سیلی به گوش مکرون که چندی پیش اتفاق افتاد) دید، نشان دهنده توخالی بودن همه ادعاهای مقامات کشورهای غربی از جمله مقامات فرانسه که همواره شعارهایی در دفاع از دموکراسی، برابری و حقوق بشر و دفاع از آزادی سر می دادند، دانست.
«پاسکال پرینو» کارشناس مسائل سیاسی در این زمینه گفت: "آیا جامعه سیاسی فرانسه به جامعه ای با تمام نفرت تبدیل شده است؟ اگر چنین باشد این فاجعه بار است."
به نظر می رسد، بحران ها در فرانسه ادامه دارد.
نویسنده: آتوسا دینیاریان
117
