چشمان پر فروغ فاطمه بنت اسد، کعبه را می نگریست. دراین هنگام در میان بهت و حیرت شاهدان که درآن لحظه در کنار کعبه حضور داشتند؛ دیوار خانه خدا شکافته شد. فاطمه بنت اسد جلو رفت و داخل کعبه شد و شکاف دیواردوباره برهم آمد. کسانی که در آنجا بودند؛ حیرت زده به سوی کعبه شتافتند و بر دیوار خانه خدا دست کوبیدند و چون خواستند درب کعبه را بگشایند؛ نتوانستند و فهمیدند که این اتفاق؛ نشانه ای از اراده خداوند متعال است.
خدا خواسته بود که دیوار خانه اش مقابل چشمان حیرت زده مردم مکه بشکافد و فاطمه بنت اسد، پای در خانه کعبه نهد و نوزادش را در فضای پاک و مطهر خانه خدا به دنیا آورد، تا اعجابی باشد برای همگان برای همیشه تاریخ.
خداوند خواسته بود علی(ع)، همان که بشریت هنوز هم از شناختنش حیران مانده است، در خانه او گام بر دنیای مادی بگذارد تا عطر حضورش در فراسوی زمان بپیچد و با علم و حکمتش بشریت را پای درس بندگی بنشاند.
مردمی که ازشگفتی این امر همواره به کعبه می نگریستند، دیدند که فاطمه بنت اسد با نوزادی در آغوش از خانه کعبه خارج شد.
دنیای امروز که دنیای دانش و پیشرفت است، شخصیتهای زیادی را به خوددیده که با دانش و بینش خود، در زندگی انسانها موثر بوده اند. با این حال مشاهده می کنیم که اندیشمندانی چون «جورج جرداق» مسیحی (George Jordac) بانگ برمی آورند: "چه می شد ای روزگار، قدرتها و نیروهای خود را بسیج می کردی و در هردوره، انسانی مانند علی از نظر عقل و خرد ، سخن و بیان و قدرت و شجاعت به جامعه بشری تحویل می دادی"
به راستی چه چیز سبب شده است که شخصیت علی (ع) بعد از گذشت قرن ها هنوز دلها را شیفته خود می سازد و عقل ها را به تحسین و تمجید وا می دارد. رمز این جاودانگی، در پیوند عمیق او با خداست. این پیوند، او را از مرزهای زمان و مکان عبور می دهد. دل ها به او عشق می ورزند، چرا که او پیوستگی عمیقی با حقیقت داشت. از این رو هر فطرت و سرشت پاک و سالمی که به حقیقت گرایش دارد، علی را می ستاید و به او علاقمند می شود.
علی (ع) نمونه ای بارز از سالکان راه مستقیم بود و رفتارها و گفتارهایش بر پایه خیر و راستی انجام می گرفت. به این جهت، حتی وقتی قدرت را در دست می گیرد با این قصد و نیت است که به وسیله آن بتواند حق را احیاء کند و بستری سالم برای رشد فضائل انسانی و برقراری عدالت فراهم سازد.
نگاهی به چند دهه اولیه تاریخ اسلام و مرور حوادث پر فراز و نشیب آن، نقش تاثیرگذار شخصیتی چون علی (ع) را آشکار می کند.
آن حضرت از دوران کودکی با معارف روشن اسلام آشنا شد و با ایمان به پیامبر رحمت، روح و جان خود را با بارش کلام حق سیراب کرد. علی (ع) در مکتب پیامبر چنان تربیت شد که با اندوخته ای عظیم از آموزه‌های عمیق الهی، همواره در صحنه مواجهه با باطل، پیشقدم و در راه تثبیت دین حق، از هیچ گونه فداکاری، دریغ نورزید.
سالهای حضور در کنار پیامبر، از مکه تا مدینه و تا زمان رحلت پیامبر، همه یادآور تلاشهای خالصانه آن حضرت در کنار آخرین پیام آور الهی است. نکته قابل تأمل در شخصیت علی (ع)، ادب و معرفت او نسبت به رسول خدا (ص) است. علی (ع) که پیامبر خدا (ص) او را دروازه علم می نامید، تا زمانی که پیامبر بزرگوار در قید حیات بود، از روی ادب، هیچگاه اظهار علم و فضل نمی کرد و همچون ماه تحت الشعاع آفتاب بود.
علامه محمد حسین طباطبایی، مفسر بزرگ قرآن می نویسد: "هزاران خطبه، نامه، کلمات قصار در منابع گوناگون از علی (ع) نقل شده است، اما یکی از آنها مربوط به زمان پیامبر نیست. اگر کسی دارای چنین علم سرشاری باشد، اما از روی احترام در زمان پیامبر کلامی نگفته باشد، حاکی از اوج تواضع و وظیفه شناسی اوست."
علی (ع) پس از رحلت رسول گرامی اسلام (ع)، بنا به تعهد و انگیزه‌ای که داشت، با الهام از تعالیم پیامبر، هدفی جز حاکمیت حق و پیاده کردن آرمان‌های پیامبر در اندیشه اش راه نداد. به همین سبب، حاکمیت حق و برقراری حکومتی دینی در رأس برنامه ها و سیاستهای آن حضرت قرار گرفت. گرچه حوادث پس از رحلت پیامبر و انحرافاتی که در جریان حاکمیت رخ داد، آن حضرت را برای مدت بیست و پنج سال از حکومت دور کرد، اما دوران چهار سال و اندی زمامداری ایشان و ارائه دیدگاههای آن حضرت، الگویی نوین از اندیشه دینی در موضوع حکومت ترسیم کرد.
عظمت شخصیت علی (ع) دراین است که فراتر از تاریخ و با مردم هرعصر و زمان، همراه است. حضرت تلاش بسیار کرد که پیش از آنکه مردم او را ازدست بدهند، رموز قرآن، معارف اسلام و راههای هدایت را به آنها بیاموزد. امام باقر (ع) در حدیثی فرمود: خداوند همه دانش های پنهان پیامبران را برای رسولش، حضرت محمد (ص ) گرد آورد و رسول خدا (ص ) همه آن دانشها را به علی سپرد.»
علی (ع) با چنین آگاهی ژرفی، سراسر وجودش، عشق به خدا را زمزمه می کرد. نیروی ایمان علی در اجرای احکام الهی و عدالت و تقسیم بیت المال به وضوح دیده می شود. او در این کار چنان دقیق و مراقب بود که اجازه نمی داد به کسی اندکی ستم شود. آمیختگی سخاوت با عدالت در وجود علی (ع)؛ بصورت فضیلتی بی همتا جلوه می کرد. علی (ع) حقوق بیت المال را به تساوی بین فقیر و غنی تقسیم می کرد؛ سپس دو رکعت نماز می خواند و می فرمود: "ای طلاها و نقره ها، دیگری را فریب دهید."
حضرت علی از مال دنیا چیزی به ارث نگذاشت، درحالی که تمام دنیای اسلام، جز سرزمین شام در اختیارش بود.
امروز که جامعه بشری زخم بی عدالتی و ستم و تجاوز بسیاری از حاکمان ظالم و زیاده خواه را بر تن دارد و مظلومان و محرومان نجات دهنده ای را جستجو می کنند، علی (ع)؛ حقیقتی است که چون تابلویی، دربرابر انسان امروزمی درخشد و این نکته را یادآور می شود که جهان به وجود رهبرانی توانمند، صالح وعدالتخواه نیازمند است.
حضرت در سخنی به این نکته اشاره دارد که مدیریت هاى عالى و قوى سرچشمه حکومت هاى نیرومند و صالح است همراه این مدیریت ها آن حکومت ها شکل مى گیرد و با از بین رفتن آن، حکومت ها رو به زوال مى نهند.
علی، عدالت را اصلی می داند که با اصول دیگر پیوند دارد و ممکن نیست که او برضد آن گام بردارد. حکومت علی (ع) بر محور حق بود و از همین نقطه است که حکومت او با سایر حکومتها متمایز شد. او بیست و پنج سال سکوت کرد اما به محض نشستن بر مسند خلافت، لحظه ای تردید نکرد و برای برقراری عدالت اجتماعی تا پای جان ایستاد
پیامبر گرامی اسلام (ص) در روایتی خود و حضرت علی (ع) را به عنوان «پدران امت اسلامی» خطاب می‌کند، بر این اساس پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران، روز ولادت امام علی (ع) در تقویم رسمی ایران به عنوان روز پدر نامگذاری شده است تا قدردان آنان باشیم.
۱۳ رجب، همان روزی است که مولای متقیان علی (ع )چشم به جهان گشود و به پاسداشت میلاد مبارک این پدر امت، فرزندان بوسه سپاس بر دست پدران خود می نهند و از تلاش ها و زحمت های طاقت فرسای پدران تقدیر می کنند.
117
