انریکه مانالومعاون وزیرخارجه فیلیپین درگفت و گویی درمانیل اعلام کرد، دراین نشست، مانیل حکم دیوان داوری بین المللی علیه چین را دردستورکارخود قرارنخواهد داد.
این مقام فیلیپینی تصریح کرد، نشست مذکورباید روی موضوعات ومسایلی تمرکزداشته باشد که به تنش زدایی کمک کند.
معاون وزیرخارجه فیلیپین مبتنی برتئوری های دگم (جزم اندیشی ) نیست بلکه می تواند راهنمای عمل اعضای این اتحادیه نیزباشد زیرا جنگ برخلاف دیدگاه برخی مقامات نظریه پردازآمریکایی، ادامه دیپلماسی نیست بلکه پایان دیپلماسی است.
سال ها است که بین چین با فیلیپین، ویتنام، سنگاپور، مالزی وحتی اندونزی بر سرمالکیت یک رشته جزایر دردریای چین جنوبی اختلاف وجود دارد که این اختلاف ها، به ایجاد وضعیت حساس دردریای چین جنوبی و چالشی پایدار منجر شد.
آمریکا درموقعیت یک کشوردارای هژمون از فرصت ها و شرایط پدیدار شده در این بخش ازآسیا استفاده کرد ودرپی ارایه کمک های تسلیحاتی وسیاسی به متحدان آسیایی خود برآمد.
این مداخله آمریکا درآسیا که باهدف تمرکزبرراهبردهای آسیایی (آمریکا ) بود، زمینه را برای طرع دعوای کشورها علیه چین فراهم کرد.
فیلیپین درزمان ریاست جمهوری بنیگنوآکینوازچین دردیوان داوری بین المللی شکایت کرد که حکم این نهاد قضایی جهانی، علیه چین وبسود مانیل صادر شد.
به نظرمی رسد رود ریگو دوترته رئیس جمهوری فیلیپن طی مدتی که سکان هدایت این کشورعقب مانده وتوسعه نیافته را برعهده گرفته است، مشی و روش سازنده ای را درپیش گرفته واین مشی نیازمند عقل اندیشی است.
این درحالی است که چین و10 کشورعضو(آ سه آن) در سال 2002 در پنوم پن پایتخت کامبوج توافقنامه ای را امضاء کردند که بر مذاکره با هدف رسیدن به تفاهم برای پیشگیری از هرگونه درگیری تاکید دارد.
مضافا رودریگودوترته، اخیرا تاکید کرد که در پی جنگ با چین نیست و اساسا نیازی به فشاربه پکن نیز نمی باشد.
روابط فیلیپین با امریکا به دلیل آنچه که درمانیل، مداخله واشنگتن درامورداخلی یک کشورتفسیر شده است، به سردی گرایید ودرهمین حال، مناسبات پکن با مانیل درمسیر تحکیم قرارگرفته است که این وضعیت، نهایتا آمریکای نا آرام را به تقابل هرچه بیشتر با چین وادارخواهد کرد. آگاهان سیاسی از آن بعنوان مرحله جدیدی از رقابت ها در این بخش از آسیا تعبیرمی کنند.
