«کریستیان آهلوند»، رئیس سوئدی کمیسیون مبارزه با نژادپرستی و عدم مدارا در اروپا وابسته به این شورا در بیانیه ای اعلام کرد، مقامات سیاسی صربستان باید به طور رسمی اذعان کنند که کشتار منطقه سربرنیتسا در شرق بوسنی و هرزگوین یک نسل کشی بوده است.
کمیسیون مبارزه با نژادپرستی و عدم مدارا در اروپا در بیانیه خود یادآوری کرد که پارلمان و ریاست جمهوری صربستان در رابطه با کشتار سربرنیتسا عذرخواهی کرده اند، اما به رغم این که دادگاههای بین المللی، کشتار سربرنیتسا را نسل کشی تلقی کرده اند، نه ریاست جمهوری و نه پارلمان صربستان به طور صریح اذعان نکرده اند که این کشتار یک نسل کشی بوده است.
برگزاری سالگرد کشتار سربرنیتسا
در جریان قتل عام سربرنیتسا مردان و جوانانی که توسط نیروهای صرب به اسارت گرفته شده بودند و شمار آنها به حدود8500 نفر می رسید، توسط نیروهای نظامی صرب به فرماندهی «راتکو ملادیچ» بصورت سازمان دهی شده و سیستماتیک در مناطق حومه این شهر قتل عام شدند و جنازه آنها را با بولدوزر جمع آوری و با کامیون ها در چندین گور جمعی در روستاها و مناطق جنگلی دور از شهر دفن کردند.
این قتل عام بزرگترین نسل کشی در اروپا بعد از جنگ جهانی دوم محسوب می شود.
تاکنون دو مرجع قضایی بین‌المللی در احکام خود که پس از بررسی حادثه سربرنیتسا صادر شده این کشتار را یک «نسل‌کشی» توصیف کرده‌اند.
متهمین اصلی این نسل کشی یعنی راتکو ملادیچ فرمانده اسبق ارتش و «رادوان کاراجیچ» رییس جمهور اسبق صربسکا و جمعی دیگر از فرماندهان ارتش صربسکا هم اکنون در بازداشت دادگاه بین المللی رسیدگی به جنایان جنگی در یوگسلاوی سابق واقع در لاهه قرار دارند و حکم برخی از آنها صادر شده است.
برای راتکو ملادیچ درخواست مجازات حبس ابد شده است.
هم چنین دادگاه بین المللی کیفری رسیدگی به جنایات جنگی در یوگسلاوی سابق ، رادوان کاراجیچ، را که در این جنگ رهبری صربها را به عهده داشت، به عنوان جنایتکار جنگی به 40 سال زندان محکوم کرد.
پیش از این کمیسیون های سازمان ملل به این قتل عام بزرگ لقب نسل کشی داده اند.
چرایی اهمیت بررسی موضوع کشتار سربرنیتسا
اهمیت موضوع کشتار سربرنیتسا در آن است که این جنایات منحصر به فرد در طول تاریخ، در پیش چشمان سازمان ملل متحد و در مکانی به وقوع پیوست که از طرف سازمان به عنوان منطقه امن مورد شناسایی قرار گرفته و آن سازمان، حفاظت از منطقه سربرنیتسا را بر اساس قطعنامه های صادره توسط شورای امنیت، بر عهده گرفته بود.
این جنایت تاریخی را می توان نتیجه مستقیم انفعال نیروهای باصطلاح پاسدار صلح سازمان ملل متحد در مقابل صربها وعدم ایفای تعهد آن سازمان نسبت به حفاظت از مردم سربرنیتسا دانست.
نسل کشی صربها در سربرنیتسا
وسعت واقعه به حدی بود که «کوفی عنان» دبیر کل اسبق سازمان ملل متحد، سربرنیتسا را همواره موجب عذاب وجدان سازمان ملل عنوان کرد و آن را فجیع ترین جنایت جنگی پس از جنگی جهانی دوم می داند و همچنین «مارک براون» نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل نیز سربرنیتسا را موضوعی می داند که همواره تاریخ سازمان ملل را خدشه دار خواهد کرد.
با این حال پرسش اساسی این است که آیا وقوع جنایتی چنین عظیم در قاره اروپا آیا از چشم اتحادیه اروپا و ناتو پنهان بود که هیچ واکنشی به آن نشان ندادند و آیا نیروهای هلندی هیچ گونه مسئولیتی در قبال حفظ جان این شمار عظیم از افراد غیر نظامی و بیگناه نداشتند که براحتی و صرفا برای حفظ جان خود حاضر به فدا کردن آنها شدند.116/110
