«پیتر ماویر»، رئیس کمیته بینالمللی صلیب سرخ روز سه شنبه 5 سپتامبر سفر سه روزه خود به کرانه باختری، غزه و سرزمینهای اشغالی را آغاز کرد که این سفر امروز 7 اوت پایان یافت. پیتر ماویر سه شنبه گذشته به غزه سفر و مانند دیگر مقاماتی که به این باریکه سفر میکنند، درباره وضعیت انسانی در غزه ابراز نگرانی کرد. سوال مهمی که وجود دارد، این است که دستاوردهای این سفرها برای مردم غزه چیست؟
سفر پیتر ماویر، رئیس کمیته بینالمللی صلیب سرخ به غزه نخستین سفر یک مقام بینالمللی به این باریکه نیست و آخرین نیز نخواهد بود. «آنتونیو گوترش»، دبیرکل سازمان ملل نیز روز 30 اوت یعنی تنها یک هفته قبل به باریکه غزه سفر کرد. به نظر میرسد مهمترین دستاورد این سفرها برای مردم غزه صرفاً ابراز نگرانی این شخصیتها از وضعیت بغرنج انسانی در غزه باشد. گوترش در سفر به غزه با بیان اینکه «شاهد یکی از تکاندهندهترین بحرانهای انسانی در غزه هستم»، صرفاً خواستار رفع محاصره غزه شد. پس از سفر پیتر ماویر به غزه نیز «سهیر زاقوت»، سخنگوی کمیته بینالمللی صلیب سرخ گفت: «کمیته بینالمللی صلیب سرخ از چالشهای پیشروی ساکنان منطقه غزه باخبر است، اما هدف از سفر رئیس کمیته بینالمللی صلیب سرخ به غزه این است که از نزدیک با رنج و درد ساکنان این منطقه باخبر شود.»
کمتر کسی یا نهادی است که از وضعیت وخیم انسانی در غزه که در اثر محاصره همهجانبه 10 ساله این باریکه توسط اسرائیل به وجود آمد، آگاهی نداشته باشد. اگرچه دیدار از مناطق بحرانی و مناطقی که مردم آن وضعیت بدی را سپری میکنند، میتواند تصمیمسازی در خصوص این مناطق را تسهیل کند، اما نکته این است که حتی این سفرها نیز سبب نشد تا نهادهای بینالمللی به خصوص سازمان ملل متحد برای پایان دادن به محاصره همهجانبه غزه توسط اسرائیل اقدامی انجام دهند. این در حالی است که آنچه که در غزه میگذرد از جمله ممانعت از ورود مواد غذایی و دارو، ممانعت از خروج بیماران بدحال به خارج از غزه برای درمان و همچنین شکنجه اسرا مصداق بارز «ریشهکن کردن»، «تعقیب و آزار مداوم»، جنایت آپارتاید» و «شکنجه» است که در ماده 7 اساسنامه کیفری بینالمللی از آنها به عنوان برخی از رفتارهایی که جنایت علیه بشریت را شکل میدهند، یاد شده است.
به نظر میرسد حتی علت اصلی انجام ندادن اقدام جدی توسط نهادها و شخصیتهای بینالمللی برای پایان دادن به محاصره همهجانبه غزه توسط اسرائیل نیز ریشه در ساخت نهادهای بینالمللی دارد زیرا این نهادها اغلب توسط قدرتهای غربی ایجاد شده و زیر سیطره این قدرتها نیز قرار دارند. بنابراین اتخاذ تصمیمی جدی برای پایان دادن به بحران انسانی در غزه نیازمند حمایت قدرتهای غربی است که این قدرتها نیز چشم به روی جنایتهای اسرائیل بستهاند.
میتوان گفت سفرهای شخصیتهای بینالمللی به غزه بیش از همه با هدف تبلیغ رسانهای برای این شخصیتها انجام میشود و مردم غزه نیز درباره بیحاصل بودن چنین سفرهایی به یقین رسیدند. 113/112
سيد رضی عمادی
بیشتر بخوانید:
برگزاری جشن دوستی ایران و فلسطین در غزه
تجاوز دوباره رژیم صهیونیستی به باریکه غزه/ شرق غزه هدف حملات توپخانه ای صهیونیست ها