س/ به نظر شما سیاست خارجی دولت ایتالیا در خاورمیانه چگونه است؟
ج/ از لحاظ تاریخی، کشور ایتالیا همیشه دارای سیاست خارجی بسیار قوی بوده و نقش مهمی در خاورمیانه ایفا کرده است، مثلا در دوره دولت هایی چون کراکسی و یا آندره ئوتی با این اینکه این دولت ها دارای نقص های زیادی بودند، اما دارای سیاست خارجی فعالی در خاورمیانه بودند، تا جایی که مجبور شدند با آمریکا در این زمینه برخورد داشته باشند و حتی در سیگونلا ( پایگاه هوایی واقع در سیسیل ) برخی نظامیان آمریکایی با پلیس ایتالیا برخورد فیزیکی داشتند و به همدیگر شلیک کردند و آن به دلیل دفاع از منطقه خاورمیانه بود و آن زمان یک هواپیمای فلسطینی را که وارد ایتالیا شده بود آمریکایی ها آنها را متهم به تروریست کرده بودند، اما هم اکنون باید گفت، سیاست خارجی ایتالیا دیگر وجود ندارد و تقریبا تحت فرمان دیگر قدرت هایی چون آمریکا، فرانسه و... است، بدون اینکه خط سیاسی دقیق و هدف مشخصی داشته باشد.
ایتالیا یکی از متحدان بسیار نزدیک کشور لیبی بود و مشاهده کردیم که در مورد لیبی چه اتفاقی افتاد. به طور کلی باید گفت، امروز ایتالیا اصلا سیاست خارجی حتی در خاورمیانه ندارد.
س/ به نظرشما موضع ایتالیا نسبت به سوریه چگونه است؟
ج/ ایتالیا دارای یک موضع سیاسی درهم و بی هدفی است که دیگر قدرت های غربی آن را به دنبال خود می کشانند.
ایتالیا استراتژی خاصی در خاورمیانه ندارد و اگر هم شانس داشتن روابط خوبی با برخی کشورهای خاورمیانه دارد، آن را باید مدیون دولت های 20 سال قبل ایتالیا باشد؛ و همانطور که اشاره کردم شاید روابط میان ایتالیا با کشورهای خاورمیانه وجود داشته باشد، اما این کشور دارای استراتژی خاص و یا موضع خاص و مستقلی از نظر مالی، انرژی، اقتصادی و یا صنعتی در خاورمیانه نیست و تنها یدک کش دیگران است.
س/ به گفته شما، سیاست خارجی ایتالیا در گذشته نسبت به حال دارای استقلال بیشتری بود، آیا دلیل آن را می توانید توضیح دهید؟
ج/ در گذشته کسانی که بر مسند قدرت بودند، معنای سیاست را به خوبی می دانستند و دارای هدف و ایده مشخصی در مورد سیاست داشتند و اینکه می دانستند مثلا چه سیاستی را باید در خاورمیانه پیاده کنند و یا باید با چه کسانی متحد شوند و منافع کشور ایتالیا را در نظر می گرفتند.
البته نمی توان گفت که همه کارها و فعالیت های دولت های سابق در طول تاریخ ایتالیا درست بوده و آنها هم اشتباهات زیادی داشتند، اما با این حال حداقل دارای یک یک استراتژی منسجم و مشخصی بودند، ولی در حال حاضر چنین نیست و تقریبا از 20 سال پیش تاکنون اوضاع تغییر کرده و دولت هایی که بر روی کار آمده اند دارای افرادی با سطح فرهنگی بسیار پایین و بی کفایتی هستند و به موجب همین مساله ما با بحران های اقتصادی و ... مواجه هستیم .
دیگر نقشی را که همیشه در سیاست خارجی خود در کشورهای خاورمیانه داشتیم، از دست داده ایم و شاید تنها استثنا در این باره، رابطه با کشور جمهوری اسلامی ایران باشد و ایتالیا جزء اولین کشورهای غربی بود که روابط خود را با این کشور از سر گرفت، اما این هم به دلیل هوش و ذکاوت دولت ایتالیا نبوده، بلکه به این خاطر بود که ایتالیا دیگر روابط با لیبی را از دست داد و تحت فشار از لحاظ انرژی،گازی و نفتی بود و نیاز داشت که با کشوری که دارای منابع طبیعی اولیه است، البته این خود مساله بسیار مثبتی است، اما باید در نظر گرفت که این کار را دولت ایتالیا مستقلا انجام نداده است.
