تحلیل:

ایران پرس: وزیران امور خارجه کنگو و رواندا با میانجی‌گری آمریکا توافقی برای صلح امضا کردند، اما آیا این توافق تنها ابزاری برای تأمین منافع اقتصادی ایالات متحده در منطقه است؟

چرا مهم است:

اگرچه با امضای این توافقنامه، کنگو و رواندا گام بزرگی در راستای پایان دادن به درگیری و برقراری صلح و ثبات برداشتند، اما در واقع میانجیگری آمریکا، بستر را برای حضور بیشتر این کشور در این منطقه فراهم می آورد.

زمینه خبر:

ریشه اختلافات میان کنگو و رواندا به اوایل دهه ۱۹۹۰ بازمی‌گردد، زمانی که پس از نسل‌کشی رواندا، میلیون‌ها نفر از پناه‌جویان هوتو (که بسیاری از آن‌ها متهم به مشارکت در نسل‌کشی بودند) به شرق کنگو گریختند. این مهاجرت بزرگ، همراه با بی‌ثباتی سیاسی داخلی، زمینه‌ساز جنگ و منازعه به‌ویژه در شرق کنگو شد.

این تنش‌ها طی ماه‌های گذشته تشدید شد به‌طوری که بسیاری از کشورهای منطقه نسبت به خطر وقوع جنگی بزرگ هشدار دادند.

نکات کلیدی:

توافق جدید شامل عدم ارائه کمک‌های نظامی به گروه‌های مسلح و ایجاد سازوکار هماهنگی امنیتی است.

«مارکو روبیو» وزیر امور خارجه آمریکا، این توافق را به عنوان ابزاری برای محافظت از منافع راهبردی ایالات متحده در دسترسی به منابع معدنی حیاتی توصیف کرد.

کنگو دارای ذخایر عظیم مواد معدنی کمیاب است که برای صنایع فناوری پیشرفته حیاتی هستند.

با امضای این توافق، آمریکا به عنوان ناظر و تضمین‌کننده صلح در منطقه نقش فعال‌تری خواهد داشت و شرایط را برای سرمایه‌گذاری‌های غربی در استخراج و صادرات مواد معدنی فراهم می‌کند.

نگاه عمیق‌تر:

جنگ کنگو و رواندا سبب شد تا مقامات آمریکا با به‌دست گرفتن ابتکار عمل راه را برای ورود و حضور خود به این کشور برای دسترسی مستقیم به منابع طبیعی و معدنی منطقه هموار کنند و از سویی نیز به رقابت با چین در تصاحب این منابع بپردازند.

نویسنده: آتوسا دینیاریان

سیما مشتاقان