الی لیک، Eli Lake خبرنگار آمریکایی و ستون‌نویس بلومبرگ در یادداشتی در این رسانه، به نقد و بررسی لایه های توافق نظامی اخیر امریکا و اسرائیل و تعهدات فیمابین می پردازد و در پی آن است تا اعتبار این توافق را زیر سوال ببرد.

 

در این یادداشت که در نیویورک پست نیز منتشر شده، آمده است: "براساس اظهارات مقامات  اسرائیل و واشنگتن، هفته اخیر، هفته ای ایده ال برای گسترش روابط طرفین محسوب می شود، چرا که در این بازه زمانی، یادداشت تفاهمی در خصوص تامین بودجه اسرائیل از سوی آمریکا تا سال 2028 به امضای طرفین  رسید."

 

نویسنده که خود از منتقدان سیاست های اوباما است، ادامه می دهد: "رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا که به هیچ وجه از حامیان نتانیاهو محسوب نمی شود،  اظهار داشت، تعهدات آمریکا در قبال اسراییل تزلزل ناپذیر است. برخلاف ظاهر امر، باور این مساله غیر ممکن است، چرا که اصولا چنین چیزی صحت ندارد.

بلکه برعکس، تعهدات آمریکا در قبال اسراییل، سست و متزلزل است. در واقع اوباما، بیشترین ضربه را به پیکر این تعهدات وارد آورده است."

نویسنده مقاله، قرارداد اسرائیل و امریکا را به موضوع برنامه هسته ای ایران و توافق دولت اوباما با تهران ربط می دهد و می نویسد: "اوباما در اکثر مواقع، بارها اعلام کرده است، در ازای برچیده شدن زیرساخت های هسته ای جمهوری اسلامی ایران، تحریم های اعمال شده در این کشور را لغو خواهد کرد و این بخش عظیمی از پروژه ای بود که به موجب آن، توانست نتانیاهو را از بمباران تجهیزات هسته ای ایران بازدارد!

زمانی که نتانیاهو به کنگره آمریکا اعتراض کرد، کاخ سفید  در خفا، اعضای حزب دموکرات را به بایکوت نتانیاهو به هنگام سخنرانی ترغیب کرد.

پس از این رویداد، حال، اوباما در آخرین ماه های حکومت خود، به یکباره تصمیم گرفته است تا قراردای را با اسراییل به امضا برساند که  به موجب آن، در دوره ده ساله 2018 تا 2028 سالانه مبلغ 8/3 میلیارد دلار عاید این رژیم شود.

این موافقت نامه بر روی کاغذ بسیار سخاوتمندانه به نظر می رسد.

نویسنده مقاله بلومبرگ، این قرارداد را تعهدی برای کنگره می داند و می نویسد: "پس از کنار رفتن اوباما از قدرت نیز، بار دیگر این کنگره است که مبلغ تعیین شده را که به اسراییل اختصاص یافته، صرف تجهیزات نظامی آمریکا می کند.

بنابراین، یک جنبه این قرارداد به ظاهر سخاوتمندانه، بسیار شگفت انگیز جلوه می کند و آن مفادی از این قرارداد است که اسراییل را از دنبال کردن پرونده هسته ای ایران، در ازای دریافت کمک های نظامی از جانب آمریکا  باز می دارد."

الی لیک در ادامه به تفاهمی فیمابین اوباما و نتانیاهو اشاره می کند که بر اساس آن، نخست وزیر اسرائیل با کنگره لابی نمی کند: 

"موریس آمیتای، دبیر اجرایی پیشین کمیته امور عمومی  آمریکا و  اسراییل AIPAC می گوید: تا به حال نشنیده است که رئیس جمهوری از مقامی سیاسی بخواهد که کنگره را لابی نکند.

در ابتدا نتانیاهو از هیچ تلاشی برای درخواست سرمایه بیشتر از کنگره فرو گذار نکرد، اما در پایان، وی از موضع خود عقب نشینی کرد، زیرا الحاقیه پنهانی این یادداشت تفاهم که روز چهارشنبه بین اوباما و نتانیاهو به امضا رسید، ایجاب می کند، اسراییل از میزان سرمایه ای که  باید از سوی کنگره پرداخت شود، در صورتی که فراتر از تعهدات مندرج در یادداشت باشد که در سال 2018 منتقض می شود؛ چشم بپوشد و صرف نظر کند.

هنوز حدود و ثغور محدودیت در لابی  کردن معلوم نیست. اسراییل دیگر به  لابی کردن کنگره نخواهد پرداخت، زیرا بیشتر لابی های حامی اسراییل از سوی  AIPAC و شهروندان آمریکایی در جریان است.

در عین حال آیپک می گوید که با لابی کردن با کنگره قصد دارد، بندهای توافق نامه کمک های ده ساله آمریکا به اسرائیل را به شکل قانون درآورد."

نویسنده مقاله، آینده توافق نظامی امریکا و اسرائیل پس از اوباما را زیر سوال می برد و معتقد است: "جانشینان آینده اوباما، ممکن است، به تعهداتی که دولت کنونی آمریکا به آنها متعهد نشده است، پایبند نباشند، همانطور که اوباما در ابتدای دوره نخست ریاست جمهوری خود، توافق بین جورج بوش و رهبران اسرائیل مبنی بر پذیرفتن مشروعیت ساخت و سازهای این رژیم در اطراف بیت المقدس را رد کرد."

الی لیک، در حالی که اسرائیل را از کمک مالی بی نیاز می داند، در نهایت هدف اوباما از چنین توافقی را نه کمک به اسرائیل بلکه در راستای منافع صنایع نظامی امریکا می داند و می نویسد: "اسرائیل به کمک مالی نیاز چندانی ندارد. در دهه 1960 که آمریکا کمک های نظامی خود به رژیم صهیونیستی را آغاز کرد، تل آویو، اقتصاد کوچکی داشت اما در حال حاضر وضعیت اقتصادی این رژیم توسعه یافته است.

به نظر می آید، توافق صورت گرفته میان واشنگتن و تل آویو، به نوعی در راستای حمایت از شرکت های آمریکایی فعال در صنایع دفاعی است، زیرا بر اساس آن، اسرائیل ملزم شده است که تسلیحات مورد نیاز خود را از آمریکا خریداری کند."

نویسنده البته در بخش دیگری از مقاله، سیاست های امریکا در سوریه، لیبی و همچنین توافق هسته ای با ایران را از اشتباهات اوباما بر می شمرد و معتقد است که رئیس جمهوری بعدی امریکا باید این اشتباهات را جبران کند.

 

هفته گذشته، توافق کمک نظامی میان آمریکا و رژیم صهیونیستی به امضا رسید که بر اساس این توافق، ظرف 10 سال، آمریکا 38 میلیارد دلار بودجه به اسرائیل تخصیص می‌دهد.

این بزرگترین قرارداد کمک های نظامی آمریکا به یک دولت خارجی است، ولی مقام های رسمی هر دو طرف اعلام کرده‌اند که کاخ سفید توانسته است در این قرارداد، امتیازات بزرگ و مهمی را از بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی بگیرد.

توافق جدید شامل این مسئله خواهد بود که اسرائیل نمی‌تواند به‌دنبال منابع مالی بیشتری از کنگره فراتر از کمک های مالی در بسته جدید باشد. اسرائیل در این قرارداد جدید متعهد خواهد شد تا از کمک های نظامی آمریکا برای خریداری تسلیحات آمریکایی استفاده کند و از سایر کشورها اقدام به خرید تسلیحات نظامی نکند.