این قرارداد ارزی، امکان مبادله 200 میلیارد یوان واحد پول چین (حدود 28 میلیارد و 800 میلیون دلار) را در برابر 440 میلیارد روپیه اندونزی فراهم می‌کند.
هدف از امضای این قرارداد تسهیل تجارت و سرمایه‌گذاری دو جانبه و حفظ ثبات بازار مالی دو کشور است. مدت این قرارداد سه ساله است و می‌تواند با رضایت طرفین تمدید شود.
امضای قرارداد مبادله پایاپای ارزی میان چین و اندونزی بیانگر کنار گذاشتن دلار در روابط تجاری دو کشور نیز است. در دو سال گذشته با توجه به استفاده سیاسی آمریکا از دلار و متزلزل شدن جایگان آن در اقتصاد جهانی، رویکرد کشورها به استفاده از پول ملی در مبادلات تجاری دوجانبه و چند جانبه افزایش یافته است.
این کشورها به این نتیجه رسیده‌اند که کاهش وابستگی‌شان به دلار در مبادلات تجاری می‌تواند به استقلال عمل تنها در تصمیم‌گیری‌های اقتصادی نیز بسیار کمک کند. البته این موضوع فقط شامل کشورهایی مانند روسیه و چین که با آمریکا دارای روابط چالش برانگیز هستند نیست، بلکه متحدان واشنگتن از جمله ژاپن هم اخیرا به سمت استفاده از پول ملی برای مبادلات تجاری روی آورده‌اند که امضای قرارداد این کشور با هندوستان و چین در همین راستا قابل توجه و تامل است.
سیلوانوف، کارشناس مسائل اقتصادی در روسیه معتقد است "روسیه به شکل قابل توجهی سرمایه‌گذاری‌های خود را در دارایی‌های دلاری کاهش داده‌است، در واقع دلار که به عنوان ارز بین‌المللی در نظر گرفته می‌شود، به ابزار مالی پرریسکی تبدیل شده است و اعتماد بین‌المللی به آن در حال کاهش است."
رویکرد دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا به حمایت از صنایع داخلی این کشور تحت عنوان «نخست آمریکا»، بسیاری از کشورها را به این نتیجه رسانده است که باید در جهت تقویت همکاری‌های منطقه‌ای و درون گروهی با استفاده از ظرفیت و توانایی پول‌های ملی حرکت کنند که توسعه همکاری‌های اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا (آ.سه آن) با کشورهای مختلف به شکل دو جانبه و چند جانبه در همین راستا صورت می‌گیرد.
رفتار تجاری و اقتصادی رئیس جمهور آمریکا این واقعیت را برای کشورهای مختلف به اثبات رساند که واشنگتن صرفا اهداف و منافع ملی خود را در روابط با کشورها دنبال می‌کند و به‌رغم شعارهای عوامفریبانه مقامات کاخ سفید، آمریکا تاکنون کمک قابل توجهی به توسعه زیرساخت‌های اقتصادی کشورها ازجمله در آسیا نکرده است.
وضعیت اقتصادی ویتنام، فیلیپین و پاپوا گینه‌نو به‌عنوان اعضای سازمان همکاری‌های منطقه آسیا- اقیانوس آرام «اپک» که اخیرا اجلاس سران آن در پاپواگینه‌نو برگزار شد نمونه روشنی از این مدعاست.
جیم راجرز، کارشناس و سرمایه‌گذار بین‌المللی معتقد است " در چند سال آینده دلار آمریکا موقعیت خود را به‌عنوان ارز ذخیره جهانی از دست خواهد داد. این کشور بزرگترین ملت بدهکار در جهان است و این امر بدتر و بدتر می‌شود. به همین دلیل دلار آمریکا در حال از دست دادن جایگاه خود به‌عنوان واسطه برای تبادلات مالی و ارزی است و کشورها به دنبال استفاده از ارز ملی هستند."
به هر حال، در سال‌های اخیر روابط کشورهای آسیایی با یکدیگر بسیار توسعه پیدا کرده و در همان حال سطح مناسبات آمریکا با این کشورها کاهش یافته است که بیانگر بی‌اعتمادی روز افزون به اقتصاد آمریکاست.
حمایت نکردن روشن ژاپن از موضع آمریکا در برابر چین در اجلاس سران اپک که اختلافات تجاری‌شان باعث شکست آن شد، حامل این پیام روشن برای واشنگتن است که کشورهای آسیایی در حال اتخاد روش‌ها و الگوهای اقتصادی درون‌زایی هستند که می‌تواند به تقویت موقعیت آسیا در نظام بین‌الملل نیز کمک کند. 117
نویسنده: مجید وقاری
