چرا مهم است؟
اختلاف دیدگاه آمریکا و اروپا درباره روسیه میتواند همبستگی غرب در قبال جنگ اوکراین را تضعیف کند و مسیر دیپلماسی را تغییر دهد.
زمینه خبر:
آمریکا در دوره دوم ریاست جمهوری دونالد ترامپ عملا در جبهه روسیه قرار گرفته و به خصوص این مساله در جریان رای گیری در مجمع عمومی سازمان ملل در باره جنگ اوکراین تبلور یافت.
مجمع عمومی سازمان ملل در ۲۴ فوریه ۲۰۲۵ قطعنامه ضد روسیه و سالگرد جنگ اوکراین موسوم به قطعنامه «پیشبرد صلح جامع، عادلانه و پایدار در اوکراین» را تصویب کرد. آمریکا برای اولین بار با این قطعنامه ضدروسی مخالفت کرد.
مقامات اتحادیه اروپا و برخی کشورهای اروپایی به خصوص آلمان و فرانسه در کنار لهستان وکشورهای حوزه بالتیک بارها بر وجود تهدید امنیتی علیه اروپا از جانب روسیه تاکید کرده اند.
با وجود ادعاهای مکرر اتحادیه اروپا و برخی کشورهای اروپایی به خصوص آلمان ، فرانسه ، لهستان و کشورهای حوزه بالتیک در باره تهدیدامنیتی از جانب روسیه، اما مقامات روسی بارها این امر را انکار کرده اند.
آنها چه می گویند:
«استیو ویتکاف» فرستاده ویژه دونالد ترامپ با ابراز خوشبینی به برقراری صلح میان روسیه و اوکراین گفت: "«ولادیمیر پوتین» رئیس جمهوری روسیه قصد تصرف «تمام اروپا» را ندارد."
«جی دی ونس» معاون رئیس جمهور آمریکا نیز در کنفرانس امنیتی مونیخ اظهار داشت: "از نظر آمریکا بزرگترین تهدید برای امنیت اروپا از روسیه یا چین نیست، بلکه از داخل اروپا نشات می گیرد."
نکات کلیدی:
طرح آتش‌بس: دولت ترامپ پیشنهاد آتش‌بس ۳۰ روزه را مطرح کرد که مورد موافقت کی‌یف و واکنش مثبت پوتین قرار گرفت.
اختلاف با اروپا: اتحادیه اروپا به‌ویژه کشورهایی مانند آلمان، فرانسه و لهستان، روسیه را یک «تهدید موجودیتی» می‌دانند، اما ترامپ این دیدگاه را رد میکند.
نقش جدید آمریکا: واشنگتن به جای فشار بر روسیه، حالا بر کی‌یف فشار می‌آورد تا با امتیازدهی به مسکو به صلح برسد.
نگاه عمیق‌تر:
سیاست جدید ترامپ نشان‌دهنده یک چرخش اساسی در استراتژی آمریکا نسبت به جنگ اوکراین است.
دیپلماسی جایگزین تحریم: به جای تشدید تحریم‌ها، واشنگتن به مذاکره مستقیم با مسکو روی آورده است.
فشار بر اوکراین: آمریکا با درخواست ۵۰۰ میلیارد دلار غرامت و بهره‌برداری از معادن کمیاب اوکراین، کی‌یف را تحت فشار گذاشته تا به صلح تن دهد.
شکاف غربی: این رویکرد باعث تشدید اختلافات آمریکا با متحدان اروپایی شده و آینده همکاری‌های امنیتی غرب را زیر سؤال برده است.
نویسنده: سیدرضا میرطاهر
117
سیما مشتاقان
