آنچه درمیان تعلیمات مسیح برجسته و پررنگ است، تاکید فراوان بر رحمت، محبت، رافت، گذشت و شفقت خدا گونه است. آنگاه که می فرماید: "این است وصیت من که یکدیگر را محبت نمایید، چنان که به شما محبت ورزیده ام. کسی محبتی بزرگ تر از این ندارد که جان خود را در جهت دوستان خود تقدیم نماید. شما دوستان یکدیگرید. آنچه به شما وصیت می کنم، به جا آورید!"
در خصوص زندگی حضرت عیسی (ع) نقل قول های مختلف و بعضاً متعارضی در منابع دینی و کتب تاریخی ذکر شده است. شایسته دانستیم که زندگی مسیح (ع) را از زبان قرآن، کتاب آسمانی پیامبر گرامی اسلام(ص) بیان کنیم.
زندگی حضرت مسیح (ع) از نگاه قرآن
قرآن مجید آنچه را برای آگاهی از زندگی و تعالیم مسیح مهم است به ما می گوید و نقش پیامبرانه او را در دیدگاه گسترده ای به ما نشان می دهد. هیچ منبع تاریخی و دینی وجود ندارد که بتواند همچون قرآن مجید حتی گوشه ای از زندگانی درخشان ابن سلاله پاک ابراهیم خلیل را به انسان های طالب و عاشق نشان دهد. قرآن ضمن ترسیم دقیق مسیر زندگی عیسی که خود از پیام آوران راستین اسلام و از بشارت دهندگان بعثت آخرین پیامبر است، بر عشق و احترام ما نسبت به پیامبری که خدا او را روح خود نامیده است، می افزاید.
در قرآن کریم از عیسی (ع) با نام های مسیح، روح الله، عبدالله، مبارک و کلمه الله نام برده شده است. عیسی (ع) را از آن رو کلمه الله خوانده اند که با اراده مخصوص خداوند (کلمه تکوینی کُن) و به گونه ای خارق العاده متولد شده است. در منابع روایی نیز روح الله، لقب عیسی بن مریم (س) است. از دیگر القاب وی می توان به معلم الخیر (استاد نیکی)اشاره کرد.
مطالعه منابع اسلامی اطلاعات مفیدی درباره شخصیت عیسی بن مریم (ع) به دست می دهد. حضرت مسیح (ع) به شکلی اعجاز آمیز بدون آنکه پدری داشته باشد، متولد شد. آن حضرت از مادری پاکدامن به نام مریم زاده شد، حال آنکه مریم، همسری نداشت.
خداوند در قرآن از مریم دختر عمران سخن می گوید که بانویی بسیار عفیف و پرهیزگار بود. این بانوی گرامی از دوران کودکی با خداشناسی و طی مسیر عبودیت و تهذیب نفس، به جایگاهی از مراتب معنوی رسید که مائده ها و غذاهای آسمانی نزد او حاضر می شد، اما پس از تولد مسیح مورد تهمت های ناروا قرار گرفت. در آن زمان بود که فرزند دلبندش در گاهواره لب به سخن گشود و ضمن دفاع از مادرش، نبوت خود را اعلام کرد.
مسیح (ع) در سه سالگی، حجت خدا بر بندگان بود. او در هفت سالگی به رسالت رسید. در همان سال برخی معجزات از وی ظاهر شد. اما در 30 سالگی بود که ماموریت یافت رسالت خود را برای بنی اسراییل آشکار سازد. در کوه ساعیر بود که از سوی خداوند به وی وحی رسید. و در زمان عروج به آسمان سی و سه سال داشت.
حضرت عیسی (ع) از نظر ظاهری، بنا بر روایات، دارای قامتی میانه، سیمایی سفید مایل به سرخی و موهایی مجعد بود و از لحاظ ویژگی های اخلاقی و زهد و ورع و کثرت عبادت مثال زدنی بود. بسیار روزه می گرفت. لباس خشن می پوشید و نان جو می خورد، نه خانه ای داشت و نه فرزندی و تا آخر عمر به دنبال هیچ صیدی نیفتاد. آن گاه که آفتاب غروب می کرد، هر جا که بود به نماز می ایستاد و درحال عبادت بود تا خورشید طلوع می کرد.
امام علی علیه السلام در وصف عیسی (ع) فرموده اند: "و اگر خواهی، از عیسی بن مریم علیه السلام برایت بگویم. او سنگ را بالش خود می کرد و جامه خشن می پوشید و غذایی ناگوار(بدون خورشت) می خورد و خورشت او گرسنگی بود. نه زنی داشت که مایه گرفتاری او باشد و نه فرزندی که اندوهگینش سازد و نه مال و ثروتی که دل او را به خود مشغول گرداند و نه طمعی که به خواریش اندازد. مرکب او دو پایش بود و خدمتکارش دستانش بودند."
در میان پیامبران خدا، عیسی(ع) در زمره پنج پیامبر اولوالعزمی بود که در صفاتی چون تقوا و توجه به خداوند، صبر وعفو گناهان دیگران، سرآمد پیامبران بودند. گرچه مخالفان این پیامبر بزرگوار او را همچون پیامبر خاتم، به سحر و جادو متهم کردند، اما استهزای مخالفان لحظه ای تردید در پیگیری رسالتش در پی نداشت.
در روش عملی عیسی(ع) مقابله با ستمگران و اعتراض به فساد روحانیت یهود بسیار مشهود بود. او بارها با جملات پی در پی خود روحانیت یهود را به فساد، حرام خواری و ضعف فضائل اخلاقی متهم کرده بود. عیسی(ع) برای تبلیغ رسالت خود بسیار سفر می کرد و در قالب مثال موعظه می فرمود. تاکید بر توحید و یکتا پرستی، تاکید بر اخلاق در کنار حقوق و عدالت محوری از مهمترین آموزه های تبلیغی عیسی (ع) بود.
مسیح، ادامه دهنده و استمرار بخش رسالت پیامبران پیشین و مکمل جهان بینی و ایدئولوژی آنها بود. چنانچه می فرمود: "من مبعوث نیستم تا احکام تورات را باطل گردانم، بلکه مبعوث شده ام تا تکمیل نمایم."
او پیامبری بود که گفتار و کردارش با آنچه پیش از او آمده و آنچه بعد از او می آمد، منطبق بود. تعالیم او تصدیق گفته های انبیای پیشین و اظهار مجدد آنها بود. او درعین حال، زمینه را برای ظهور پیامبر خاتم فراهم می کرد. آیه زیر، مبین این حقیقت است که عیسی تداوم بخش راه پیامبران گذشته است و همان مبارزه و مخالفتی که با پیامبران قبل شده با او نیز شده است: "ما به موسی کتاب (تورات) دادیم؛ و بعد از او، پیامبرانی پشت سر هم فرستادیم؛ و به عیسی بن مریم دلایل روشن دادیم؛ و او را به وسیله روح القدس تأیید کردیم. آیا چنین نیست که هر زمان، پیامبری چیزی بر خلاف هوای نفس شما آورد، در برابر او تکبر کردید (و از ایمان آوردن به او خودداری نمودید)؛ پس عده‌ای را تکذیب کرده، و جمعی را به قتل رساندید؟!" (آیه 87 سوره بقره)
سرنوشت عیسی نیز مانند پیامبران گذشته بود. آنها از مستکبران زمان، جز تکذیب، پاسخی نمی شنیدند و از شمشیر کین آنها در امان نبودند. مسیح نیز مورد خشم و توطئه آنها قرار گرفت و نقشه شوم قتل و به صلیب کشیدن او را کشیدند.
اما برخلاف کتاب مقدس، قرآن و روایات اسلامی، مصلوب شدن عیسی (ع) را تایید نمی کنند. براساس منابع اسلامی، خداوند رسول خود را قبل از عملی شدن توطئه قتل وی، به آسمان برده است تا در زمان مناسب بار دیگر به زمین بازگردد.
براساس منابع اسلامی، حضرت عیسی (ع) ذخیره خدا برای گسترش عدالت در جهان است. ازاین رو خداوند وی را تا زمان فرا رسیدن روز موعود به نزد خویش فرا خواند. حضرت عیسی (ع ) پس از ظهور موعود اُمم، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به زمین باز خواهد گشت.
مسیحیان درانتظار آینده ای بشارت انگیزند که در آن مسیح به زمین بازگردد و ملکوت خداوند را برروی زمین برپا سازد. مسلمانان نیز در انتظار فرخنده روزی اند که در آن مهدی ظهور نماید و با برپایی دولت کریمه جهانی فرمان خداوند را در سرتاسر زمین به مرحله اجرا در آورد.
آری، مسیح بزرگ پرچم دار عطوفت و مهربانی است که عشق و محبت ناب را به تمام ادیان آموزش می دهد و مهدی آن ذخیره بی نظیر الهی است که حمت ومحبت رحمانی را در سرتاسر گیتی فراگیر می سازد و به آرمان های مسیح و تمام پیامبران الهی در میان نمام جهانیان جامه عمل می پوشاند.
مهدی موعود میراث دار رسالت ها و فضیلت های عیسوی و طلایه دار آرمان های مسیحایی اوست. او تمام آرمان ها و آرزوهای مسیح را تحقق خواهد بخشید و دیگر بار پرچم «عبودیت و معرفت» و بیرق سبزرنگ عشق و محبت را بربام جهان برخواهد افراشت.
غلامرضا ابراهیم آبادی
117
