به گزارش کوریا تایمز، حضور نیروهای نظامی امریکا در کره جنوبی همواره مشکلی جدی برای کره شمالی بوده است.
از دیدگاه پیونگ یانگ، "نیروهای امریکایی حاضر در کره" (USFK) که میراث جنگ جهانی دوم است و همچنین حضور نظامیان امریکایی در جزایر اوکیناوا و گوآم، تهدید امنیتی مهمی برای کره شمالی به شمار می رود.
در بسیاری از مواقع، کره شمالی به صراحت به تهدید امنیتی امریکا برای آن کشور اشاره کرده و آن را دلیلی برای توسعه برنامه هسته ای خود دانسته است.
در پی پذیرش رهبران کره شمالی و امریکا مبنی بر برگزاری اولین نشست و گفت و گو بر سر موضوع خلع سلاح هسته ای پیونگ یانگ، نگرانی ها در خصوص اینکه کره شمالی خواسته دیرین خود، مبنی بر خروج نظامیان امریکایی از کره شمالی را مطرح کند، افزایش یافت.
در واقع، این نگرانی وجود دارد این موضوع به مانعی جدی در مذاکرات خلع سلاح هسته ای کره شمالی تبدیل شود.
«مون جائه این» رئیس جمهوری کره جنوبی معتقد است ،که «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی در دیدار با دونالد ترامپ رییس جمهوری امریکا، این موضوع را مطرح نکند.
در صورت درست بودن این فرض، کره شمالی انتخاب واقع بینانه ای کرده و با خودداری از طرح درخواستی که به طور حتم با مخالفت امریکا روبه رو خواهد شد، به توافق هسته ای با ترامپ دست خواهد یافت.
نکته مهمتر اینکه، این احتمال وجود دارد که در پی تحولات اخیر، برداشت کره شمالی و موضع این کشور نسبت به نیروهای امریکایی مستقر در کره شمالی تغییر کند.
در اولین دور از مذاکرات میان دو کره در سال 2000، کیم جونگ ایل، رهبر سابق کره شمالی در گفت و گو با کیم دائه جونگ، رییس جمهوری سابق کره جنوبی، به طرح نقطه نظرات خود در خصوص نیروهای امریکایی مستقر در کره جنوبی پرداخت.
طرح این موضوع در آن زمان، به شدت رییس جمهوری وقت کره جنوبی و سایر مسئولان این کشور را که در نشست حاضر بودند، دچار شوک کرد.
به گفته برخی منابع آگاه، کیم دائه جونگ رئیس جمهوری پیشین کره جنوبی که به شدت در خصوص نفوذ چین در کره متحد نگران بود، داشت که ادامه حضور نیروهای امریکایی در کره جنوبی می توان به عنوان یک ابزار برقرارکننده توازن برای حفظ صلح در شبه جزیره کره، پس از برقراری اتحاد میان دو کره عمل کند.
به هرحال، کره شمالی همچنان به درخواست خود مبنی بر لزوم خروج نظامیان امریکایی از کره جنوبی پایبند بوده و تنش با امریکا نیز همواره دست آویزی برای ادامه فعالیت هسته ای پیونگ یانگ بوده است.
از سوی دیگر، هنوز به طور مشخص نمی توان گفت که دیدگاه و نظر رهبر کنونی کره شمالی پس از این، نسبت به حضور نظامیان امریکایی در کره جنوبی چه خواهد بود؛ اما تصور برداشت چین از این موضوع کار چندان مشکلی نیست.
در صورت تغییر اوضاع و شرایط، پیونگ یانگ و واشنگتن این فرصت و شانس را خواهند داشت تا این موضوع را به طور آشکار و صریح با یکدیگرمورد بررسی قرار دهند؛ البته، در این میان، سئول نباید تنها طرف سوم این مذاکرات باشد.
اما چه کسی می داند؟ ممکن است رئیس جمهوری کره جنوبی و رهبر کره شمالی در دیدار با یکدیگر بسیار صریح سخن گفته باشند.
رئیس جمهوری کره جنوبی هفته گذشته در مصاحبه با مطبوعات گفت که کره شمالی درخواستی را مطرح نکرده که طرف امریکایی نتواند آن را در نشست آینده میان سران دو کشور، مد نظر قرار دهد.
به گفته «مون»، کره شمالی در مقابل از امریکا خواسته است تا در سیاست های ستیزه جویانه خود تجدیدنظر کرده و تضمینی برای حفظ امنیت آن کشور در صورت اجرای خلع سلاح هسته ای آن ارائه دهد.
رئیس جمهوری کره جنوبی ادامه داد: "در صورتی که دو طرف درک مشترکی درباره خلع سلاح هسته ای داشته باشند، رسیدن به توافق برای آنها کار مشکلی نخواهد بود".
این توافق حتما امضای یک معاهده صلح، عادی شدن روابط دو جانبه و تامین کمک های بین المللی به منظور توسعه اقتصادی کره شمالی را در بر خواهد گرفت.
با حتمی شدن برگزاری نشست میان سران کره شمالی و امریکا، موضع چین در قبال پیونگ یانگ کمی پیچیده تر شد.
چین از دراز مدت، همواره حامی برگزاری مذاکرات مستقیم میان پیونگ یانگ و واشنگتن بوده و معتقد است که چنین اقدامی برای برقراری صلح پایدار در شبه جزیره کره، ضروری است.
اما اگر امریکا و کره شمالی در این مذاکرات همکاری اقتصادی و سیاسی نزدیک تری را به یکدیگر بنا نهند، داستان برای چین کاملا تغییر خواهد یافت.
در واقع چین، همواره به دلیل استفاده از کره شمالی برای حفاظت از منافع خود در رقابت با امریکا، مورد انتقاد قرار داشته است.
همچنین، وابستگی اقتصادی کره شمالی به چین در حال حاضر، از هر زمان دیگری بیشتر است و به همین دلیل انتظار می رود چین، همه تلاش های ممکن را برای جلوگیری به خطر افتادن منافع خود از سوی امریکا در شبه جزیره کره به کار می گیرد.
اما آیا کره شمالی اکنون به چشم دیگری به نظامیان امریکایی مستقر در کره جنوبی می نگرد؟ اگرچنین است، این موضوع چالش امنیتی بزرگی برای چین خواهد بود.
مترجم: زهره خزائی
