«مانلیو دینوچی» کارشناس مرکز پژوهش جهانی سازی در مطلبی که در پایگاه اینترنتی گلوبال ریسرچ (Global Research) منتشر شد نوشت: «اداره ملی امنیت هسته‌ای آمریکا این خبر را به طور رسمی اعلام و فاش ساخت، بازنگری طرح نهایی با موفقیت تکمیل شده است و مرحله بررسی کیفی آن در مجتمع پنتکس در تگزاس کامل خواهد شد. مجوز تولید برای سپتامبر 2019 صادر شده است.»
تولید مجموعه 500 تایی از این نوع بمب‌ها در ماه مارس سال 2020 در نخستین واحد تولیدی آغاز می‌شود. از همان زمان، یا به عبارت دیگر از نزدیک به یک سال و نیم آینده، آمریکا استقرار این بمب‌ها را ضد روسیه در کشورهای ایتالیا، آلمان، بلژیک، هلند و شاید چند کشور اروپایی دیگر آغاز می‌کند، این نخستین بمب هسته‌ای در زرادخانه آنها خواهد بود که به سیستم هدایت دقیق مجهز است.
B61-12 به گونه‌ای طراحی شده است که ظرفیت رخنه کردن دارد و برای این ساخته می‌شود که در زیرزمین منفجر شود تا پناهگاه‌ها و استحکامات زیرزمینی را که مراکز فرماندهی در آن قرار دارد، نابود کند.
از آنجا که ایتالیا و دیگر کشورها در نقض پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (ان پی تی) نقش دارند به آمریکا پایگاه، خلبان و هواپیما می‌دهند تا بمب‌های هسته‌ای نسل نو خود B61-12 را در اروپا مستقر کند، اروپا خیلی زود در معرض خطر بزرگتری قرار می گیرد و آن اینکه در خط مقدم بروز درگیری هسته‌ای با روسیه قرار خواهد گرفت.
حتی وضعیت خطرناک‌تری به شکل همزمان اتفاق می‌افتد – بازگشت موشک های یورو، یعنی همان موشک‌های هسته‌ای مشابه به آنچه آمریکا در دهه 1980 در اروپا مستقر کرد و هدف رسمی خود را از این اقدام، دفاع در برابر موشک‌های شوروی خواند.
این دسته از موشک‌های هسته‌ای میان برد مستقر در روی زمین (که بردی بین 500 تا 5500 کیلومتر دارند) به واسطه پیمان نیروهای هسته‌ای میان برد (آی ان اف) که در سال 1987 امضاء شد، از بین رفتند.
اما در سال 2014، دولت اوباما، روسیه را به آزمایش موشک کروز متهم کرد که پیمان آی ان اف ممنوع کرده بود. مسکو این اتهام را نپذیرفت که پیمان آی ان اف را نقض کرده است و در عوض واشنگتن را متهم کرد در کشورهای لهستان و رومانی رمپ‌های پرتاب برای موشک‌های رهگیر (عناصری از سپر دفاعی) نصب کرده است که از آن می‌توان برای پرتاب موشک‌های کروز مجهز به کلاهک هسته‌ای استفاده کرد.
اتهامی که واشنگتن به مسکو می‌زند و هیچ شاهدی هم برای اثبات ادعای خود ندارد به آمریکا این توانایی را داد تا یک بار دیگر طرح استقرار موشک‌های هسته‌ای میان برد زمینی را در اروپا در دستور کار قرار بدهد.
دولت اوباما پیشتر در سال 2015 اعلام کرده بود به علت نقض پیمان آی ان اف توسط روسیه، آمریکا استقرار موشک‌های مستقر بروی زمین را در اروپا بررسی می‌کند.
این طرح را دولت ترامپ نیز تایید کرد– در سال مالی 2018، کنگره مجوز تامین مالی برنامه‌ای را صادر کرد که بر اساس آن طرح پژوهش و توسعه موشک کروز اجرا می‌شود که از پایگاه جاده‌ای متحرکی پرتاب خواهد شد.
هم‌پیمانان اروپایی ناتو از این طرح حمایت کردند. نشست اخیر شورای آتلانتیک شمالی، در سطح وزرای دفاع اروپا که «الیزابتا ترنتا» (Elisabetta Trenta) از ایتالیا در آن حضور داشت اعلام کرد: «پیمان آی ان اف به علت اقدام‌های روسیه در معرض خطر قرار دارد.»
شورای آتلانتیک شمالی، روسیه را متهم کرد سیستم موشکی آزار دهنده‌ای مستقر کرده است که تهدیدی جدی برای امنیت ما به شمار می‌آید. از این رو، ضرورت دارد که ناتو نیروهای هسته‌ای باثبات، قابل اطمینان و کارآمدی در اختیار داشته باشد (و این توضیح می‌دهد که چرا اعضای ناتو به کلی پیمان سازمان ملل متحد برای ممنوعیت به کارگیری سلاح های هسته‌ای را رد کردند.)
از این رو، زمینه برای استقرار موشک‌های هسته‌ای میان‌برد آمریکا در اروپا و در مرزهای قلمرو روسیه آماده می‌شود. مثل این که روسیه موشک‌های هسته‌ای در مکزیک مستقر کند که آمریکا را هدف گرفته باشند.
این مقاله ابتدا در نشریه ایتالیایی ال مانیفستو منتشر شد و «پیت کیمبرلی» (Pete Kimberley) آن را به انگلیسی ترجمه کرد.
مترجم: مرتضی لطفی
141/120
بیشتر بخوانید:
ترامپ: آمریکا از پیمان «منع موشک‌های هسته‌ای میان برد» با روسیه خارج می شود
گزارش: خروج آمریکا از پیمان سلاح‌های هسته‌ای میان‌برد
