جمشید امین زاده- 28 ژوئن مصادف با سی‌وسومین سالروز فاجعه بمباران شیمیایی سردشت بود.
رژیم بعث عراق در 28 ژوئن 1987 شهر مرزی سردشت ایران را بمباران شیمیایی کرد. در این حمله، 110 نفر شهید و بیش از هشت هزار نفر دچار مصدومیت شیمیایی شدند.
همزمان با این روز تلخ، به یاد همه قربانیان سلاح های شیمیایی، روز یکشنبه همایشی با عنوان «پدافند شیمیایی» در تهران برگزار شد.
دولت‌ها و شرکت‌های زیادی در تجهیز رژیم صدام به سلاح شیمیایی در طول سالهای 1980 تا 1988 مشارکت داشتند، اما تنها در سال آخر جنگ و به لحاظ وسعت استفاده رژیم متجاوز عراق از سلاح های شیمیایی بود که دادستانی آلمان علیه چند شرکت آلمانی که متهم به ارسال و صدور مواد شیمیایی به عراق برای ساخت بمب های شیمیایی بودند، اعلام جرم کرد.
بمباران شیمیایی سردشت؛ روزی که نفس‌ها آتش گرفت
با این حال پرونده این جنایت ضد بشری صرفاً براساس نقض مقررات گمرکی پیگیری شد و نامی از شرکت‌های شاخص آلمانی که مواد و تجهیزات و فناوری لازم را برای رژیم عراق فراهم کرده بودند، برده نشد.
صدام در جنگ تحمیلی علیه ایران بیش از 250 بار از سلاح شیمیایی استفاده کرد که نتیجه آن هشت هزار شهید و 107 هزار مجروح بود.
«فرناندو آریاس» مدیرکل سازمان منع سلاحهای شیمیایی در پیامی به مناسبت سالگرد حمله شیمیایی رژیم صدام به سردشت، ضمن ابراز عمیق‌ترین همدردی‌ها با بازماندگان قربانیان حملات شیمیایی گفت؛ در این خصوص شهروندان سردشت و تمامی قربانیان و نسل‌های آتی به گردن ما حق دارند.
معاهدات بین المللی که در قالب اسناد مختلف و قواعد حقوق بین الملل به تصویب رسیده، استفاده از سلاح شیمیایی را ممنوع کرده است. با این حال، این پرسش همچنان مطرح است که آیا حقوق بین الملل به تنهایی می تواند پاسخگوی این مطالبات باشد؟
پس از جنگ جهانی دوم؛ پروتکل‌ها و کنوانسیون‌های متعددی برای مقابله با استفاده از سلاح های شیمیایی، از جمله «پروتکل 1925 ژنو» به امضا رسید.
در ادامه تلاش ها؛ کنوانسیون منع کاربرد سلاح های شیمیایی CWC در سوم سپتامبر ۱۹۹۲ پس از ۲۰ سال مذاکره تصویب شد و پس از آن، سازمان منع سلاحهای شیمیایی (OPCW) با 192 عضو در سال 1997 با شعار همکاری با یکدیگر برای نیل به جهانی عاری از سلاحهای شیمیایی، کار خود را آغاز کرد.
با وجود تصویب این معاهدات، اما هنوز برخی کشورها از جمله امریکا به تعهدات خود مطابق این کنوانسیون ها پایبند نیستند.
بیانیه همایش تهران، در واقع انعکاس بخشی از این واقعیت های تلخ و در عین حال، تاکید بر پیگیری حقوق منافع خانواده‌های شهدا، جانبازان و قربانیان تسلیحات شیمیایی و محاکمه عاملان این جنایات است.
منادیان صلح و فعالان ضد سلاح های کشتار جمعی در ایران و جهان در همه این سال ها تلاش کرده اند تا پیام صلح قربانیان و مصدومان شیمیایی را به طرق مختلف به گوش جهانیان برسانند.
همایش ملی تهران نیز با همین هدف برگزار شد.
همانگونه که محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان در توئیتی به مناسبت سالروز فاجعه سردشت خاطرنشان کرد: استفاده از سلاح شیمیایی توسط رژیم صدام چیزی جز سربلندی برای مردم ایران و خفت و خواری و محکومیت همیشگی برای عاملان این جنایت بر جای نگذاشته است.
بیشتر بخوانید:
سردار جلالی: ایران در حوزه درمان شیمیایی قطب آموزشی در منطقه است
سرلشکر صفوی: حمله شیمیایی سردشت با چراغ سبز آمریکا و اروپا انجام شد
بمباران شیمیایی سردشت؛ روزی که نفس‌ها آتش گرفت
