سرمایه های اندک بانکی در کنار صادرات توتون، تنباکو و شکر توانستند اقتصاد کوبا را در مقابل 60 سال تحریم های کمرشکن آمریکا زنده نگه دارد.
اکنون با درگذشت فیدل کاسترو، رهبر فقید کوبا، برای بسیاری این سوال مطرح شده که آیا برادر کوچکش، رائول کاسترو می تواند با اصلاحات وعده داده شده، رکود اقتصادی را از بین ببرد.
از سال ۱۹۹۴، کوبا دو واحد پولی داشته است؛ یک واحد پولی که حدوداً ارزشی برابر دلار دارد و دیگری که ارزش آن خیلی کمتر است و در بازار داخلی کوبا رواج دارد.
واحد پولی ارزشمندتر که به "پزو تبدیل‌پذیر کوبا"، CUC، شناخته می‌شود، برای بخش گردشگری و تجارت خارجی استفاده می شود.
کوبا حدود 35 درصد از درآمدهایش را از بخش گردشگری خود به دست می آورد.
درآمد متوسط هر کوبایی در ماه چیزی کمتر از 20 دلار است.
بنابراین مشاغلی مرتبط با بخش گردشگری برای کوبایی ها به دلیل شانس دریافت پول باارزش تر اهمیت بسیار بیشتری دارد.
به همین دلیل است که افراد دارای مدرک دکترا هم شغل رانندگی تاکسی را دوست دارند و دانشگاهیان خدمتکار هتل می شوند. رقابت برای مشاغل دولتی هم بسیار شدید است.
کوبا به مدت 50 سال تحت تحریم تجاری آمریکا قرار داشت. مناسبات اخیر بین کوبا و آمریکا و تلاش دو کشور برای عادی سازی روابط در دوره اوباما که چشم انداز بهبود اقتصادی برای کوبا را روشن ساخته بود، اکنون با روی کار آمدن دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا که تهدید کرده، توافقات با کوبا را پاره خواهد کرد، اقتصاد شکننده کوبا را نا پایدارتر از گذشته خواهد کرد.
مردم کوبا با این سوال که آیا این جزیره تنها، با دنیای خارج تماس بیشتری خواهد گرفت، امید دارند که کشورشان در آینده پیشرفت بیشتری داشته باشد.
