بیندگان حرفه ای و غیرحرفه ای اگر دقایقی را صرف تماشای این رسانه لندن نشین کنند به جای مجریانی که در تعاریف حرفه ای مسئولیت طرح سوالات و هدایت برنامه های خبری را دارند، با افرادی روبرو می شوند که به مانند یک فرمانده جنگی در حال هدایت عملیاتی ترکیبی هستند؛ فرماندهانی که عمده داده ها و اطلاعات و اخباری را که برای جنگ رسانه ای خود برگزیده اند از منابعی غیرموثق و مجهول الهویه کسب کرده اند.
رسانه یا اتاق جنگ؟
برخی به این امر اشاره می کنند که این رسانه که باید اتاق جنگ نامید، عمده محتواهای خود را از گروه های هکری دریافت می کند و خصوصی ترین اطلاعات افراد از شماره تلفن همراه، ای میلها، کد ملی و حتی تراکنشهای بانکی مردم را نیز در چارچوب ترغیب به اغتشاشات خیابانی یا به تعبیری دعوت به جنگ و خونریزی به کار می گیرد.
سیاست رسانه ای هدفمندی که ایران اینترنشنال این روزها برای پوشش اغتشاشات ایران طراحی کرده است قوانین «آفکام»، سازمان تنظیم کننده مقررات رسانه ای بریتانیا را نیز نقض کرده و در تخطی از محتواهای کودک آزارانه یا محتواهایی که تروریستی تلقی می شوند، هم ابایی ندارد.
حال آنکه موارد متعددی یافت می شود که افکام بارها با اعمال مقررات سختگیرانه اش، رسانه های مستقر در انگلیس را به واسطه فعالیتهای رسانه ای که از منظر این سازمان با روح و کارکرد آزادی بیان در تضاد است، توبیخ کرده است.
به نظر می رسد که افکام می بایست با عمده برنامه های شبکه ایران اینترنشنال و دیگر پلتفرم های این شبکه در فضای مجازی و سایت خبری آن که نمایانگر خشونت، ترویج خشونتهای کلامی و غیرکلامی است به جد برخورد کند.
رئیس دانشکده علوم اجتماعی، ارتباطات و رسانه در موضعگیری اخیر خود از واقعیتی پرده برداشته که بسیار تکان دهنده است و آن انتشار یک هزار و صد پست با هشتگ مهسا امینی و با رویکرد آموزش، ترویج و بزرگنمایی خشونت و ترغیب به قانونشکنی طی 10 روز است.
از سویی با بررسی بخشهای خبری شبکه ایران اینترنشنال با برنامههایی روبرو می شویم که حاوی مطالبی هستند که رفتار خشونتآمیز، خطرناک و یا شدیدا ضد اجتماعی را مورد تایید قرار داده یا ترویج و احتمالاً دیگران را به کپی کردن چنین رفتاری تشویق می کند و جالب آنکه با بهره گیری از افراد به اصطلاح کارشناس یا تماسهای تلفنی از سوی کسانی که هویت روشنی ندارند، این رفتارهای خشونت آمیز نظیر حمله به نیروهای انتظامی، ترغیب بازاریان به اعتصاب در شهرهای مختلف کشور، شعارهای ساختارشکنانه و توهین به مسئولان ارشد و البته توهین به پرچم ایران به وفور در تبلیغات و پوششهای خبری این رسانه دیده می شود.
از سویی ایران اینترنشنال پوشش و انعکاس مطالب یا اقداماتی را دستور کار قرار داده که باعث تشویق یا تحریک ارتکاب جرم یا منجر به بینظمی میشود، یا سخنان نفرتانگیز که احتمالاً فعالیت مجرمانه را تشویق میکند یا منجر به اخلال می شود.
پخش تصاویر آموزش ساخت بمب دستی، دعوت به حمله به نیروهای انتظامی، دعوت به آشوب خیابانی، عدم رعایت موارد اخلاقی، حمایت از تجزیهطلبان، ترغیب به قانونشکنی همه و همه از این واقعیت پرده بر می دارد که ایران اینترنشنال به دنبال اهداف دیگری است که ترغیب خشونت و قانون شکنی بخشی از این سناریوی طراحی شده است.
اگر این رسانه خود را مدعی بی طرفی و حرفه ای می داند چرا در پوشش راه پیمایی ها، انعکاس حضور مردم در تشییع مدافعان امنیت و مخالفت مردم با هنجارشکنان همسنگ و همسان با پوشش وسیع و انعکاسی که برای اغتشاشات و تجمعات و حمله به مراکز انتظامی و خسارتهایی که به اموال عمومی وارد شد، عمل نکرد؟ چرا در نقد این رفتارها از کارشناسان بهره نگرفت و صدای کسانی نشد که با این اقدامات مخالفت کردند؟
اکبر نصراللهی رئیس دانشکده علوم اجتماعی، ارتباطات و رسانه در گفتگوی ویژه خبری صدا و سیما در واکنش به نحوه پوشش موضوعات مرتبط با مرگ مهسا امینی نکات قابل تاملی را مطرح می کند: «در اولین خبری که ایران اینترنشنال در ۱۴ سپتامبر از این موضوع منتشر کرد قبل از اعلام گزارشهای بیمارستان و پزشکی قانونی، حکم خود را منتشر کرده است.
خبر دستگیری و درگذشت مهسا امینی مهم، درخور تأمل و بررسی و دارای ارزشهای خبری برای پوشش خبری گسترده است اما اینکه رسانههای غربی تمام فعالیتهای خبری و غیر خبری خودشان را تعطیل کنند و فقط به این موضوع بپردازند، غیرطبیعی و ناشی از عصبانیت، امید کاذب به آینده ایران و شناخت غلط و ناکافی از مردم ایران است.»
ایران اینترنشنال این روزها به ابزاری برای ترویج خشونت بدل شده است و برای رسیدن به اهداف تعیین شده در سیاست رسانه ای است هیچ اصول حرفه ای و اخلاقی را برای خود متصور نیست و با قربانی کردن ارزشهای حرفه ای صرفا ارکان جامعه ایرانی را هدف قرار داده است.
112
بیشتر بخوانید:
غریبآبادی: نقش رسانههای فارسی زبان ضدایرانی کمتر از گروههای تروریستی نیست
شکست پروژه آشوب در ایران و موضعگیری دو رسانه لندننشین علیه هم