«منصوراحمد خان» سفیر پاکستان درافغانستان ارتباطات منطقه‌ای را از موارد مورد بحث بین مقامات پاکستانی و سران طالبان اعلام کرد.
سفیر پاکستان، پروژه کریدور اقتصادی پاکستان - چین را برای ایجاد زیرساخت‌ها و همچنین انتقال انرژی بین افغانستان - پاکستان و آسیای جنوبی - آسیای میانه مفید، توصیف کرد.
دیپلمات پاکستانی گفت، مسایل امنیتی و توسعه اقتصادی نیز از مسایل مهم مطرح شده در گفت و گوهای طالبان، پاکستان، روسیه و چین بوده است.
کریدوراقتصادی پاکستان - چین موسوم به سی‌پک مجموعه‌ای از پروژه‌های زیرساختی است که هم‌اکنون در پاکستان در حال اجراست. این طرح اقتصادی با احداث شبکه‌های حمل‌ونقلی مدرن، تولید نیروگاه‌های انرژی و ایجاد مناطق ویژهٔ اقتصادی، زیرساخت‌های پاکستان را به روز می کند.
تلاش پاکستان برای مشارکت دادن افغانستان درطرح های اقتصادی منطقه از جمله کریدور اقتصادی چین و پاکستان در ادامه سیاست های اسلام آباد برای گسترش نفوذ سیاسی و اقتصادی در افغانستان است که با روی آمدن طالبان در این کشور زمینه آن فراهم شده است.
پاکستان که برای کاستن از وابستگی و فشار آمریکا، گام در مسیر همکاری و شراکت راهبردی با چین گذاشته است، می کوشد با وارد کردن افغانستان به طرح های مشترک اسلام آباد با دیگر کشورها، عملا نوعی مدیریت بر پروژه های مشترک اقتصادی با این کشور را در اختیار بگیرد.
برنامه پاکستان برای مشارکت دادن افغانستان در طرح های اقتصادی منطقه ای البته با استقبال طالبان نیز روبرو شده است.
به تازگی ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان گفته، با اتصال افغانستان به کریدور اقتصادی چین و پاکستان(سی‌پک)، کشورش می توان به اهداف مهم تجاری دست پیدا کند.
طالبان که از 15 اوت با تسلط بر کابل، قدرت را در افغانستان در اختیار گرفته در حال حاضر با چالش عدم به رسمیت شناختن از سوی دیگر کشورها به خصوص دولتهای غربی مواجه شده اند.
مقامات دولت طالبان می دانند که از تبعات مهم عدم به رسمیت شناختن این گروه در عرصه حکومتداری، محدود شدن جدی همکاری های خارجی و تعاملات فرامرزی خواهد بود که این مسئله می تواند بر تامین نیازهای افغانستان که باید از بازارهای منطقه ای یا بین المللی انجام شود تاثیری منفی می گذارد.
به همین دلیل است که دولت طالبان از هر گونه پیشنهادی که منجر به بازشدن فضای همکاری اقتصادی منطقه ای و ایجاد شراکت راهبردی در این زمینه بشود استقبال می کند و آنرا فرصتی برای کم اثر کردن پیامدهای احتمالی اصرار دیگر کشورها برای به رسمیت نشناختن حکومت این گروه در افغانستان می داند.
در چنین شرایطی پاکستان به دلیل قرابت های سیاسی با طالبان وهمجواری با افغانستان، اولین گزینه مورد نظر طالبان برای همکاری پیش رو به خصوص در عرصه های مختلف اقتصادی است تا بتواند اعمال حاکمیت خود در این کشور را بدون اعتراض و نارضایتی عمومی ناشی از تنگناهای اقتصادی به پیش ببرد.
پاکستان در صدد است از طریق تعمیق و گسترش همکاری با دولت طالبان در افغانستان، ضمن اطمینان خاطر از امنیت مرزهای مشترک بتواند نفوذ سیاسی و اقتصادی خود را در این کشور افزایش دهد و از این موقعیت برای چانه زنی با قدرت های منطقه ای و بین المللی استفاده کند.
نویسنده: محمدرضا عسگری
117
