سخنگوی سفارت آمریکا در تایلند، هدف از برگزاری این رزمایش را آمادگی برای کمک های بشردوستانه و امدادی اعلام کرد اما وسعت رزمایش نشان می دهد که هدف از برگزاری آن که ده روز به طول می انجامد، افزایش آمادگی نیروهای نظامی دو کشور در شرایط سخت از جمله در جنگل است.
حضور سه هزار و 600 نیروی نظامی آمریکا متشکل از زمینی، دریایی و هوایی در این رزمایش، بیانگر اهمیت آن برای واشنگتن است.
رزمایش کبرای طلایی از سال 1980 به میزبانی دو کشور تایلند و آمریکا برگزار می شود اما با توجه به تحولات اخیر سیاسی در تایلند، گستردگی این رزمایش بیانگر روند رو به توسعه همکاری های نظامی و امنیتی واشنگتن و بانکوک است.
آمریکا دو رزمایش سالانه وسیع در منطقه شرق و جنوب شرق آسیا برگزار می کند. در شرق و شبه جزیره کره، آمریکا رزمایش دریایی با کره جنوبی را به طور منظم و با بهره گیری از پیشرفته ترین ادوات و ناوهای جنگی برگزار می کند.
رزمایش دوم سالانه آمریکا با تایلند است که در جنگل برگزار می شود و به نظر می رسد این رزمایش بیش از آنکه برای تایلند سودمند باشد نوعی قدرت نمایی آمریکا در منطقه و آشنا کردن نیروهای خود با شرایط منطقه و جنگلی برای رویارویی احتمالی است.
زیرا کشورهای منطقه عمدتاً جزیره ای و دارای جنگلهای وسیع هستند و آموزش تفنگداران آمریکایی در شرایط سخت جنگلهای منطقه، نوعی حفظ آمادگی آمریکا برای هر گونه حمله پیشدستانه است که بارها کره شمالی و چین در این باره هشدار داده اند.
علاوه بر این، آمریکا تجربه شکست سخت در جنگ ویتنام در جنگلهای این کشور را دارد. از اینرو حضور هری هریس Harry B Harris، رئیس مرکز فرماندهی آمریکا در اقیانوس آرام در مدت برگزاری رزمایش کبرای طلایی در تایلند اهداف واشنگتن را از برگزاری آن بیش از پیش آشکار می کند.
رزمایش دریایی مشترک آمریکا و کره جنوبی
در این شرایط تصمیم چین و هند برای برگزاری رزمایش مشابه با حضور چندین کشور ناظر، بیانگر درک نگرانی آنها از پیامدهای رزمایش های مختلف آمریکا در مناطق مختلف و شرایط متفاوت است. هر چند دو کشور دارای اختلافات مرزی و ارضی هستند اما رفتار آنها نشان می دهد که در برابر دشمن مشترک از ظرفیت و اراده لازم برای همکاری برخوردارند.
موضوعی که آمریکا را نگران پیامدهای همکاری های امنیتی و نظامی میان پکن و دهلی نو نیز می کند. چین و هند در مجموع با دو نیم میلیارد نفر جمعیت، پرجمعت ترین کشورهای جهان هستند که از رشد اقتصادی بالایی نیز برخوردارند. هر چند آمریکا می کوشد هند را رودرروی چین قرار دهد اما دو کشور به سطحی از درک در مورد تهدیدات امنیتی خارجی دست یافته اند که آنها را برای همکاری مشترک نظامی و امنیتی برای تامین امنیت منطقه ترغیبمی کند.
چنین رویکردی از سوی کشورهای شرق آسیا و حوزه اتحادیه همکاری جنوب شرق آسیا آ.سه .آن نیز می تواند به بومی گرایی امنیت منطقه بسیار کمک کند. به عبارت دیگر چین و هند نشان داده اند که به رغم داشتن اختلافات ارضی همکاری های نظامی و امنیتی را نیز مورد توجه قرار می دهند.
کشورهای منطقه شرق و جنوب شرق آسیا از جمله ژاپن و تایلند که با چین اختلافات ارضی در دریای چین شرقی و دریای چین جنوبی دارند به جای رویکرد منطقه ای همچنان تامین امنیت خود را زیر چتر آمریکا دنبال می کنند.
این در حالی است که درخواست ترامپ رئیس جمهوری آمریکا از ژاپن و کره جنوبی برای پرداخت هزینه های امنیتی خود به ارتش آمریکا نشان داد که تامین امنیت از سوی این کشور برای توکیو و سئول تضمینی نیست. 110/114
