به گزارش ایران پرس، پایگاه اینترنتی اندیشکده آمریکایی «رند»، یادداشتی به قلم ست جونز و جیمز دابینز، با عنوان «چرا داعش در حال مرگ می تواند تهدید بزرگتری برای آمریکا باشد؟» درباره تهدیدهای آتی تروریست های باقیمانده عضو داعش و لزوم کمک به کشورهای درگیر منتشر کرده که در ادامه می خوانیم:
یک مقام عالی رتبه دولت ترامپ، پنجشنبه اعلام کرد که در ماه جاری (مارس 2017)، رکس تیلرسون، وزیر خارجه آمریکا قرار است میزبان 68 کشور در اجلاسی در واشنگتن باشد و درباره اقدامات بعدی ائتلاف ضد داعش بحث و گفتگو کنند.
این در حالی است که داعش در آستانه سقوط قرار دارد، اما همچنان تهدیدی برای آمریکا و بسیاری دیگر در بخش های مختلف دنیا محسوب می شود. بر اساس تخمین ما، داعش کنترل بر 80 درصد از جمعیت تحت سلطه خود در عراق و 56 درصد در سوریه را اکنون از دست داده است. داعش همچنین به طور آهسته اما پیوسته، کنترل موصل، بزرگترین شهر باقیمانده در اشغال خود را از دست می دهد. رقه، پایتخت داعش، محاصره شده است و در آستانه سقوط قرار دارد. ورود تروریست های خارجی به منطقه در سال 2016 به اوج خود رسید، اما اکنون به شدت کم شده است. هزاران تروریست داعشی در عراق و سوریه کشته، دستگیر، پراکنده و یا ناپدید شده اند.
اما علیرغم تمام این موفقیت ها، سقوط خلافت خودخوانده داعش، این سازمان یا دیگر گروه های جهادی سلفی را از بین نخواهد برد و احتمالا تا سالها ادامه خواهد یافت. ژنرال دیوید پترائوس، فرمانده وقت نیروهای آمریکایی در عراق در سال 2003 و پس اشغال این کشور توسط آمریکا گفته بود «به من بگویید چگونه این ماجرا تمام می شود؟». این سوال امروز هم وجود دارد (و پاسخ روشنی برای آن نیست). در کوتاه مدت حتی ممکن است حملات طراحی شده توسط داعش و یا الهام گرفته شده از این گروه در خاک آمریکا و متحدانش بیشتر شود.
در دو سال اخیر و در حالی که داعش حتی خلافت خود در عراق و سوریه را از دست می داد، حملاتی را از پاریس و برلین گرفته تا نیویورک و اُرلاندو طراحی و اجرا کرد. در حال حاضر، حضور جهانی داعش، هشت استان در عراق و سوریه و خارج از مرکز خلافت آن؛ ده ها گروه داوطلب وابسته به آن؛ و ده ها هزار نیروی الهام گرفته از آن و گاهی افراد هدایت شده توسط این گروه در آسیا، خاورمیانه، آفریقا، اروپا و آمریکای شمالی را شامل می شود.
آزادسازی موصل و رقه قدم های اولیه بسیار مهمی برای کاستن از خطرات داعش است. داعش بدون داشتن قلمرویی برای حکمرانی، بخش قابل توجهی از جاذبه اش را از دست خواهد داد. همچنین بدون داشتن پایگاهی برای انجام هماهنگی، دوره سختی برای طراحی حملات خارجی در پیش خواهد داشت. بنابراین داعش نیز همانند القاعده، زمانی که قلمرو مرکزی تحت تسلط خود را از دست می دهد تلاش می کند با حرکت از نقطه ای به نقطه دیگر نفوذ خود را گسترش دهد.
تروریست های خارجی عضو داعش که جان سالم به در برده اند، یا به کشورهای خود باز میگردند، یا به کشورهای دیگر پناهنده می شوند و یا به جبهه های جهادی دیگر می پیوندند. حامیان و رهبران داعش در عراق و سوریه مخفی خواهند شد و تلاش خواهند کرد با گروه سازی های تازه، و انتخاب شیوه های جنگ چریکی، شکل نبرد را تغییر دهند. و دولت اسلامی نیز اقدامات ایدئولوژیک خود در اینترنت و شبکه های اجتماعی را گسترش می دهد تا الهام بخش افراطگرایی بوده و حملات جدید را تشویق نماید.
داعش محصول جانبی اشغال عراق توسط آمریکا و همچنین نتیجه خروج آمریکا از عراق است. اشغال عراق در سال 2003، توازن سیاسی موجود و حاکمیت اقلیت سنی بر اکثریت شیعه را بر هم زد و سنی ها را ناراضی، سرگردان و آماده برای افراطگرایی رها کرد. سال 2011، خروج نیروهای آمریکایی از عراق، همزمان شد با آغاز جنگ های داخلی در سوریه، همسایه شمالی عراق. با آغاز جنگ سوریه، القاعده عراق، بلافاصله نام خود را به دولت اسلامی (Islamic State) تغییر و مرزهای خود را گسترش داد.
خروج آمریکایی ها از عراق، چندین پیامد داشت. وزنه ایجاد تعادل در مقابل نفوذ ایران را از بین برد؛ حرفه ای گری در ارتش عراق را متوقف کرد؛ و نظارت آمریکا بر فرایند وضعیت نیروهایی را که توسط حکومت عمدتا شیعی عراق به تدریج تضعیف و تخریب می شدند، از بین برد. در نتیجه واشنگتن در اوایل سال 2014 و زمانی که آتش خلافت داعش به سرعت فراتر از سوریه می رفت و تا نزدیکی بغداد رسید، شگفت زده شده بود.
جرج دبلیو بوش و باراک اوباما هر دو، جنگ خود در عراق را پایان یافته اعلام کردند. اما جنگ با دستور تمام نمی شود. بسیار مهم است که دولت جدید آمریکا این اشتباه را برای بار سوم تکرار نکند. داعش نابود نخواهد شد مگر اینکه نیروهای محلی بتوانند امنیت مناطق آزاد شده را تامین کنند و دولت محلی قادر باشد به طور موثر این مناطق را اداره کند. این اتفاق نه تنها در عراق و سوریه، بلکه باید در دیگر مناطق همچون افغانستان، نیجریه، لیبی و مصر که ردپای داعش دیده می شود نیز روی دهد.
این چالش در سوریه شدید تر است، زیرا دولت فعلی از مشروعیت فراگیر برای حمایت برخوردار نیست. این شرایط پاسخ به این سوال که با رقه ی بعد از آزادسازی چه باید کرد را دشوار می سازد. واشنگتن نیازمند آن است که دوباره خود را در گفتگوهای مرتبط با آینده سوریه درگیر سازد.
اتفاقی نیست که داعش توانسته در کشورهایی با ضعیف ترین دولت ها در دنیای اسلام رشد کند. دولت سازی، ماموریت سخت و منفوری بود که دولت های پیشین آمریکا از انجام آن خودداری کردند؛ در نتیجه جنگ های بی پایان جایگزین آن شد.
اگر می خواهیم داعش را شکست دهیم و آنها را شکست خورده باقی نگه داریم، نیازمند آن هستیم که در کنار اقدامات نظامی، ترکیبی از کمک های اقتصادی، فنی و سیاسی برای ارتقاء ظرفیت های دولت های محلی انجام دهیم. نارضایتی و شکایت های رایج که بستری برای رشد جنبش های افراطی است باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. اینها اقداماتی نیستند که آمریکا بتواند به تنهایی انجام دهد، بلکه باید رهبری ایجاد و هدایت ائتلاف های حامی را بر عهده گیرد و با کشورهای درگیر با داعش همکاری کنند.
*آنچه در این گزارش آمده به معنی تایید محتوای تحلیل نویسنده از سوی «ایران پرس» نیست و تنها در راستای اطلاع رسانی منتشر شده است. 120/111
استفاده از این مطلب با ذکر منبع «ایران پرس» بلامانع است.
بیشتر بخوانید:
ترویست های داعش بعد از سقوط خلافتشان، به کجا می روند؟
«داعش دوم» در سوریه ایجاد می شود
تاکتیک های داعش در فردای بدون سرزمین؛ سناریوهای داعش برای تداوم حیات
