«پاسکال ریشه» Pascal Riché روزنامه نگار در مطلبی در تارنمای هفته نامه فرانسوی لونوول ابسرواتور نوشت: نشست گروه هفت در فضایی پرتنش برگزار شد و در نهایت این گروه به گروه 1+6 تبدیل ( گروه شش و آمریکا) تبدیل شد.
«دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا در مقابل جبهه ای متشکل از ژاپن، کانادا و چهار کشور اروپایی منزوی به نظر می آمد.
«امانوئل مکرون» رئیس جمهوری فرانسه برخی رویکردهای ترامپ و اقدامات دولت آمریکا از جمله خروج از معاهده آب و هوایی(پاریس)، وضع تعرفه های گمرکی بر واردات آلومینیوم و فولاد و انتقال سفارت این کشور از تل آویو به قدس را به عنوان عاملی برای نزدیکی بیشتر اعضای اتحادیه اروپا به هم توصیف کرده است.
نشست گروه هفت با همه دشواری به پایان یافت و البته این واقعیت غم انگیز نیز نمایان شد که اوضاع اروپا هیچ گاه همچون حال حاضر آشفته و به هم ریخته نبوده است.
طی دو هفته آتی، سران اتحادیه اروپا در بروکسل گردهم می آیند تا اوضاع دشوار کنونی این اتحادیه را بررسی کنند.
می توانیم عکس یادگاری سنتی در پایان این نشست را تصور کنیم.
اکنون جناح های راست افراطی و پوپولیست به تدریج جای خود را در اتحادیه اروپا باز می کنند؛ از «ویکتور اوربان» نخست وزیر مجارستان و «ماتئوس موراویکی» Mateusz Morawiecki نخست وزیر لهستان تا «آندری بابیس» نخست وزیر جمهوری چک، «سباستین کورتس» صدراعظم جوان اتریش و حالا «جوزپه کونته» نخست وزیر جدید ایتالیا همگی از حامیان این گرایش محسوب می شوند.
البته باید در انتظار «یانز یانشا» Janez Janša از اسلوونی نیز باشیم که متحد ویکتور اوربان است و اخیرا در انتخابات پارلمانی در کشورش پیروز شد.
اندک زمانی دیگر و در پی اجرایی شدن برگزیت، تصویر«ترزا می» نخست وزیر بریتانیا از این عکس یادگاری حذف می گردد.
پرچم آبی رنگ ستاره دار اتحادیه اروپا بر باد است و امانوئل مکرون رئیس جمهوری جوان فرانسه همچنان آرزوی بازسازی و احیای این اتحادیه را دارد.
رئیس جمهوری فرانسه طرح بودجه مشترک اروپایی را پیشنهاد کرده و این طرح چندان با حمایت سایر سران اروپایی مواجه نشده است.
هشت کشور شمالی اتحادیه اروپا شامل سوئد، دانمارک، هلند، ایرلند، فنلاند، استونی، لتونی و لیتوانی بسیار محتاطانه با این طرح برخورد کرده اند.
به عقیده «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان که قرار است روز سه شنبه پذیرای امانوئل مکرون باشد، بدون هماهنگی و یکپارچگی اقدام چندان جدی نمی توان انجام داد.
البته مرکل گرفتار بازی های سیاسی جناح های مختلف آلمان و نگران از افزایش رویکردهای ضد اروپایی حزب «جایگزین برای آلمان» (آ اف د) است.
نکته قابل توجه دیگر در این عکس یادگاریِ نه چندان روشن، حضور «ژان کلود یونکر» رئیس کمیسیون اروپا است؛ فردی خسته و بی اعتبار.
اگر اتحادیه اروپا هدف گرایش ها و جنبش های پوپولیستی قرار گرفته؛ خود در بروز چنین وضعیتی مقصر است. پس از یک شروع هیجان انگیز می توان گفت از بیست سال پیش تاکنون این اتحادیه از بین رفته است.
عملکرد ناکارآمد اتحادیه اروپا، رفته رفته ایده و مفهوم زیبای «یک جامعه(مشترک)» را خدشه دار کرده است.
سران این اتحادیه قادر نیستند خواسته های مردم خود را محقق سازند. این ضعف و ناتوانی، هم در مسائل اقتصادی وهم در مدیریت مرزها کاملا محسوس است.
یورو دیگر به همگرایی کشورها منجر نمی شود بلکه رقابت های (مالیاتی و اجتماعی) را تشدید کرده است.
اتحادیه اروپا نتوانسته است بحران پناهجویان را مدیریت کند، بحرانی که شرایط را برای ظهور ملی گرایی در کشورهای اروپا مهیا کرد.
موضوع کشتی «آکواریوس» خود نمونه ای جدی از ناتوانی و بی تحرکی اتحادیه اروپا است.
با در نظر گرفتن چنین وضعیتی، ضروری است که مشکلات مجددا بررسی و با شیوه هایی جدید حل شوند.
اتحادیه اروپا نیز باید بر مبنا و اصولی جدید بازسازی گردد.
برخی همچون «اوبر ودرین»Hubert Védrine وزیر امور خارجه پیشین فرانسه (طی سال های 1997 تا 2002) معتقدند مواجهه با مشکلات اتحادیه اروپا باید بر طرح هایی محدود والزام آور متمرکز گردد.
به رغم جدی شدن حضور احزاب راست و راست افراطی در دولت های اروپایی، امانوئل مکرون همچنان حرکتی جدی به سوی اروپای یکپارچه را پیشنهاد می کند.
مترجم: سارا کشاورز رضایی
بیشتر بخوانید:
گزارش : تظاهرات سراسری ضد نژادپرستی در ایتالیا
تظاهرات ضد نژادپرستی و فاشیستی در ایتالیا/تحلیل
