خرما، مهمترین محصول کشاورزی این منطقه است که نقش مهمی را در اقتصاد استان ایفا می کند.
دشت های وسیع آن با نخل های تنومند و سر بلند از دیدنی های این شهر به شمار می آیند که سالانه گردشگران بسیاری را به خود جذب می کنند.
درخت خرما در شرایط آب و هوایی گرم و تمام آفتابی به خوبی رشد می کند و میوه می دهد.
نخل ها در مناطق گرمسیری و ساحلی رشد میکنند. نخل هایی که در مناطق ساحلی شمال کشور دیده می شوند جنبه تزئینی دارند. اما نخل هایی که در مناطق گرمسیری همچون جنوب ایران دیده می شوند، نخل هایی هستند که میوه می دهند. ارتفاع این نخل ها 15 الی 20 متر است. عمرشان نیز به 100 سال و گاهی بالاتر هم می رسد.
این نکته قابل توجه است که نام نخل در قرآن کریم بیشتراز درختان دیگر آمده و در احادیث فراوانی نیز به آن اشاره شده است که این امر موئید اهمیت و تقدس آن می باشد.
مردم علاوه برمیوه انرژی زای خرما، می توانند از فرآورده های آن نیز از جمله شیره خرما و سرکه بهره مند شوند.
جالب است بدانید که هسته خرما غذای مناسبی برای دام هاست و کشاورزان از الیاف میانی شاخه ها جهت بافتن طناب استفاده می کنند.
علاوه بر آن از خوشه خرما که به پنگ معروف است، براس ساخت سبد استفاده می شود.
همچنین کشاورزان از برگ های پهن و محکم نخل سایه بان می سازند و در گرمای سوزان به آن پناه می برند.
از شباهت های درخت نخل با انسان می توان این موارد را نام برد.
از جمله اینکه درخت نخل در سن 16 سالگی بالغ می شود و ثمر می دهد و در پیری دندان نخل که توختک نامیده می شود، می ریزد.
دیگر اینکه در سر نخل ماده ای وجود دارد به نام خچ، که مانند مغز انسان است و اگر در جابجایی صدمه ببیند، خشک می شود و حتی اگر آب از سر نخل بگذرد خفه می شود.
و دیگر اینکه سر هر درختی را بزنند بیشتر شاخ و برگ می دهد به جز نخل که اگر سر آن را قطع کنند، خشک می شود و می میرد
از همه جالب تر اینکه نخل ها عاشق یکیدگر می شوند و این هم از صفات انسان هاست.
کوه پردیس یکی از جذابیت های استان بوشهر و شروع کننده رشته کوه زاگرس می باشد که یک قله بلند دارد و در کنار آن تپه های بکر و یک غار دیده می شود.
پژوهشگران گفته اند که پردیس یا پارادیس همان بهشتی است که در کتاب اوستا آمده است و همچنین به شهری که جمشید پادشاه اسطوره ای بنا نهاده بود "ورجمکرد" گفته میشد که قرائن و شواهد بدست آمده از این کوه با این شهر افسانه ای و جام جهان نمای جمشید مطابقت می کند.
کشف شده است که حدود یک کیلومتر از کوه پردیس از جنس سیلیس است و دیگر صیقلی بودن این ناحیه و وجود معادن متعدد شیشه و فلزاتی مانند آهن و جیوه در نزدیکی این کوه تائیدی بر صحت این ادعا هستند.
