پنجاه سال پیش در روزچهارم آوریل سال 1968، مارتین لوترکینگ در شهر ممفیس ایالت تنسی، ترورشد. انتشار خبر ترور رهبر جنبش حقوق مدنی، مردی که مبارزات ضد تبعیض نژادی را به شیوه مسالمت آمیز و بدور ازخشونت دنبال می کرد، امریکا را در بهت و ناباوری فرو برد.
کینگ برای بیش از یک دهه الهام بخش مبارزات برابری خواهانه و نفی تبعیض نژادی در کشوری بود که سازماندهی شده ترین نظام برده داری تاریخ بشر را پشت سرگذاشته بود.
کینگ با اعتصاب سیاهان دراعتراض به بازداشت «روزا پارکس» در سال 1956 به شهرت ملی دست یافت و با سخنرانی تاریخی «من یک رویا دارم» در سال 1963 به اوج رسید و سرانجام در سال 1968 پیش از این که رویاهایش تحقق یابد، با شلیک فردی نژادپرست به دیار باقی شتافت.
سخنرانی تاریخی من یک رویا دارم
نیم قرن پس از رویای کینگ
اکنون 50 سال از مرگ مارتین لوترکینگ و 55 سال از سخنرانی معروف «من یک رویا دارم» می گذرد.
دراین مدت تبعیضاتی همچون ممنوعیت حق رای، ممنوعیت ورود سیاهان به رستوران ها و حتی ممنوعیت استفاده سیاهان از توالت های سفیدپوستان برچیده شده است.
حتی در این مدت، امریکا شاهد ورود نخستین رییس جمهوری سیاه پوست به کاخ سفید بوده است ؛ اتفاقی که حتی درغیرمحتمل ترین رویاهای کینگ نیز راه نداشته است.
با این حال، این رویایی که «سیاهان در فقر زندگی نکنند» و «سیاهان از سوی پلیس مورد آزار قرار نگیرند» با گذشت نیم قرن هنوز تحقق نیافته است.
هنوز میزان فقر درمیان سیاهان دو برابر سفیدپوستان است؛ هنوزسیاهان به امکانات محدودتر دسترسی دارند.
هنوز محلات سیاه پوست نشین در شهرهای بزرگ امریکا مملو است از فقر، تنگدستی، مواد مخدر و جرم و جنایت.
هنوز جوانان و نوجوانان سیاه پوست امریکایی بی دلیل مورد شلیک گلوله قرار می گیرند و کشته می شوند؛ و سرانجام این که هنوز برخی از قضات و اعضای هیات های منصفه «پلیس های قاتل» را تبرئه می کنند چرا که قربانیان آنان، انسان های رنگین پوست بوده اند.
نیم قرن بعد از ترور مردی که جان خود را در راه رفع تبعیض در امریکا گذاشت، هنوز جامعه این کشور اسیر نابرابری های نژادی است و هنوز خون انسان های بیگناه به زمین ریخته می شود. استیون کلارک، جوان 22 ساله کالیفرنیایی، جدیدترین قربانی سنت های عمیق نژادپرستی در جامعه امریکا است که بی دلیل و صرفا به خاطر رنگ پوست، چند روز قبل توسط ماموران پلیس کشته شد.
حمله وحشیانه امریکا به مرد سیاهپوست
مارتین لوتر کینگ یک صد سال بعد از الغای برده داری و 5 سال پیش از مرگ، در تجمع دویست هزار نفری واشنگتن دی سی گفت: پس از یک صد سال، با تاسف باید اذعان کنیم که زندگی سیاهپوستان هنوز هم اسیر بند و زنجیرهای تبعیض و جدایی نژادی است. پس از یکصد سال، در پهنه بیکران دریای رفاه مادی آمریکا، هنوز سیاهپوستان در جزیره دورافتاده فقر به سر می‌برند. پس از یکصد سال، سیاهپوستان در گوشه و کنار جامعه آمریکا، زار و نزار، خود را تبعیدیانی در کشورشان می‌یابند.
پنجاه سال بعد از این سخنرانی نیز، شرایط برای هزاران سیاه پوست و رنگین پوست فقیر امریکا تغییر چندانی نکرده است. 118/110
ابولفتح
بیشتر بخوانید:
فرزند لوترکینک: جلوی ادبیات تفرقه افکنانه ترامپ را بگیریم+ ویدئو
تصاویر: بزرگداشت لوترکینگ هم‌زمان با توهین ترامپ
ابراز نگرانی سیاهان آمریکایی از انتخاب رئیس جمهوری سفید پوست
تبعیض امنیتی علیه مسلمانان و سیاه پوستان در فرانسه / تحلیل
عذرخواهی سناتور نژادپرست آمریکایی از سیاه پوستان
سیاهپوستان قربانی تبعیض نژادی در آمریکا
