«مینو محرز» در سال ۱۳۲۴ در تهران به دنیا آمد. در سال ۱۳۴۲ از دبیرستان فارغ‌التحصیل شد و در همان زمان، وقتی 18 ساله بود، رشته پزشکی را در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران آغاز کرد. بعد از اتمام دوره عمومی در سال ۱۳۴۹ در رشته تخصصی عفونی ادامه تحصیل داد. در سال ۱۳۵۲ موفق به اخذ مدرک دکترا در رشته تخصصی عفونی از دانشگاه تهران شد. او سال‌هاست به عنوان کارشناس سازمان جهانی بهداشت درباره بیماری ایدز در ایران و منطقه مدیترانه شرقی پژوهش می‌کند و از سال ۱۳۹۴ که مرکز تحقیقات ایدز ایران راه‌اندازی شد، ریاست آن را بر عهده دارد. مرکز تحقیقات ایدز، نهاد پیش روی ایران در زمینه پژوهش‌های پایه‌ای و مبتنی بر جامعه دربارهٔ HIV/AIDS در ایران است. ایشان همچنین عضو کمیته کشوری سل و تب مالت و عضو گروه علوم بهداشتی است و سابقه سردبیری مجله بیماری های عفونی و گرمسیری را نیز دارد.
دکتر مینو محرز، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران و عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران است. وی به عنوان پزشک نمونه از طرف سازمان نظام پزشکی، و دارای جوایز متعدد از دانشگاههای معتبر و از جمله جزء نفرات برتر جایزه ملی علامه طباطبایی است که هرساله به پژوهشگران و اساتید برجسته اعطا می شود.
مینو محرز دو کتاب تألیف و چهار کتاب در زمینه پزشکی ترجمه کرده است . این متخصص برجسته ۴۱ مقاله در نشریات فارسی و ۶۰ مقاله در نشریات بین‌المللی منتشر کرده است. او عضو گروه تدوین کننده دستورالعمل درمانی (گاید لاین)های کشوری است.
وی ضمن گفتگویی می گوید : «من مدت 35 سال است که در دانشگاه علوم پزشکی تهران تدریس می کنم و هر چه دارم از این دانشگاه است. از سالی که مرکز تحقیقات ایدز راه اندازی شد ریاست آن را به عهده دارم و 30 سال است که در ایران و در منطقه مدیترانه شرقی در خصوص بیماری ایدز به عنوان کارشناس سازمان جهانی بهداشت تحقیق می کنم و همچنین عضو پیوسته فرهنگستان علوم هستم.»
دکتر محرز از جمله بانوان پزشکی است که از ابتدای شروع ویروس کووید 19 در خدمت کادر درمان قرار گرفت . این خانم دکتر خود در 23 اسفند 98 به ویروس کرونا مبتلا شد و بعد از سپری کردن دوران قرنطینه توانست بر این ویروس غلبه کند و مجددا" به خدمت رسانی به بیماران بپردازد. دکتر محرز در سخنانی ضمن ستایش کادر درمان در ایران، این میزان جان‌فشانی و فداکاری را نشانه وجود عشق و ایثار نسبت به مردم در این خانواده می داند و از مردم ایران می خواهد تا از این پس همین عشق ورزیدن به یکدیگر را در زندگی خود حفظ کنند. او رعایت بهداشت فردی و مراقبت از فاصله فیزیکی را در این روزگار مترادف با عشق ورزیدن به هم‌نوع دانسته و می گوید: « کرونا به ما آموخت که در امر فرهنگ‌سازی رفتارهای اولیه مانند ضرورت دست شستن، چگونه سرفه کردن و ... عقب نمانیم و باید در این زمینه قدم‌های جدی برداشت .»
فعالیت اصلی دکتر محرز در زمینه مبارزه با بیماری ایدزاست. مرکز تحقیقات ایدز ایران، از نقشی محوری در ایران و منطقه جهت بالا بردن و پیشبرد سطح آگاهی در زمینه HIV/AIDS برخوردار است. به همین منظور، با همکاریی دیگر مراکز تحقیقاتی و با کمک پژوهش، آموزش و توسعه برنامه های الگویی هدف هایی چون افزایش طول عمر افراد مبتلا، جلوگیری از انتقال HIV و بالا بردن سلامت افرادی که با HIV/AIDS زندگی می کنند را دنبال می کند. این مرکز، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران (TUMS) است که در مجتمع بیمارستان امام خمینی تهران قرار دارد. این مرکز فعالیت خود را به صورت رسمی از سال 2005 با فعالیت های چند رشته ای، با هدف آموزش، پژوهش و گسترش برنامه های پیشگیرانه، درمان و مراقبت در حیطه HIV/AIDS آغاز کرد. مرکز تحقیقات ایدز ایران در حال حاضر دارای 40 پزشک و پژوهشگر تمام وقت و نیمه وقت می باشد. همچنین، دارای همکاری های گسترده با مراکز پژوهشی دیگر در سطح کشوری و بین المللی است .
مینو محرز در سال 1350 وقتی 24 ساله بود با دکتر "کوروش شمیمی" 30 ساله ، پزشک و جراح عمومی ازدواج کرد . آنها با اینکه شرایط رفتن به کشورهای خارجی را داشتند ولی ایران را برگزیدند. همسرش می گوید: «من هیچ‌وقت دوست نداشتم بروم . نه من و نه حتی خانم دکتر محرز . هیچ‌وقت به رفتن فکر نکردیم با وجود اینکه برادر من و برادرهای ایشان شهروند آمریکا بودند و همه‌جوره شرایط رفتن و اقامت داشتیم ولی همیشه ایران را دوست داشتیم. واقعیت این است که من و هم‌نسل‌های ما ماندیم و جنگیدیم و شرایطی را برای خودمان از صفر ساختیم و جذب این سیستم شدیم و ماندیم.»
او در پاسخ به این سوال که هیچ‌وقت پشیمان نشدید؟، می گوید:
«هرگز. نه من و نه مینو حتی برای لحظه‌ای این حس را نداشتیم. چون برای کسی این کار را نکرده بودیم.حس قلبی خودمان بود.» دکتر محرز هم می افزاید: «من همین الان هم این حس را دارم و منتی هم به کسی ندارم که بگویم برای خدمت ماندم . فقط ایران را دوست داشتم و دوست دارم.»
دکتر محرز دارای دو فرزند است. پسرش فارغ‌التحصیل متالوژی دانشگاه شریف است و دختری دارد که همواره می‌گفت ؛ آن‌قدر پدر و مادرم را درگیر کار دیده‌ام که تصمیم گرفتم در رشته دیگری تحصیل کنم. او زیست‌شناسی خواند و در حال حاضر دکترای محیط زیست دارد و در استرالیا بسر می برد.// 114
بیشتر بخوانید:
ایران بانو: فرحناز رافع، رئیس مرکز ملی فرش ایران
ایران بانو: ملیحه نوری، نخستین بانوی داور بین المللی والیبال ایران
ایران بانو: زهرا گیتی نژاد، آموزگار و خیر مدرسه ساز
ایران بانو: عشرت بهمن نژاد، کارافرین برتر کشوری
ایران بانو: لیلا عراقیان، طراح پل طبیعت تهران
ایران بانو: ملیحه نوروزبیگی، تولیدکننده برتر کشوری
ایران بانو: فعالیت نخستین زن ایرانی در معدن زغال سنگ
ایران بانو: زینب کرمی بهترین گلر فوتسال در جهان
ایران بانو؛ پروفسور افسانه صفوی
